Η Μαρία Εκμεκτσίογλου έδωσε συνέντευξη στο Gala και στον Γιάννη Βίτσα και μίλησε για τις δύο μεγάλες απώλειες της ζωής της, του αδερφού της και της μητέρας της.
Ο αδερφός σου σκοτώθηκε την ημέρα που τον επισκεπτόσουν στην Ελλάδα. Πώς βίωσες την απώλειά του;
Τον θάνατο του αδερφού μου δεν το αποδέχτηκα ποτέ. Ζει σε μία χώρα της φαντασίας μου, για την οποία δεν υπάρχει μέσο να τον επισκεφθώ. Από εκεί μου στέλνει την ενέργειά του και με κρατά δυνατή. Είχα την ατυχία να χαθούν πολύ νωρίς όλα τα μέλη της μικρής οικογένειάς μου.
Επίσης η μητέρα σου «έφυγε» την ημέρα που γέννησες τον δεύτερο γιο σου.
Θα σου πω ότι αυτός ήταν ο λόγος που ποτέ δεν έχασα τα 25 κιλά που πήρα στην εγκυμοσύνη μου. Η ψυχική μου οδύνη ήταν τεράστια. Δεν έχει κλείσει ακόμα το τραύμα του θανάτου της. Το πρώτο διάστημα της απώλειάς της έπρεπε να φροντίσω το μωράκι μου, που με είχε ανάγκη. Την ίδια ώρα υπήρχε ακόμα ένα παιδάκι που ήταν δύο χρονών. Όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο με βάραινε ο θάνατος της μαμάς μου. Ακόμα και σήμερα την αποζητώ. Όμως τα τραγικά γεγονότα στη ζωή μου δεν θέλω να τα σκέφτομαι διότι μου δίνουν τόσο μεγάλο πόνο που σταματούν την πρόοδό μου. Αν εγώ σταματούσα, ύστερα από αυτά που έζησα, να παλεύω, δεν θα ήμουν επάξια μητέρα για τα παιδιά μου.