Λουκία Παπαδάκη: «Πάντα γίνονταν αυτές οι ανοησίες στο θέατρο, είναι φαιδρό και λυπηρό»
Απασφάλισε η ηθοποιός Λουκία Παπαδάκη για το κίνημα #MeToo!
Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Λουκία Παπαδάκη στην On Time και την δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου. Μέσα σε όλα, η ηθοποιός αναφέρθηκε στο κύμα των καταγγελιών που έχει ξεσπάσει στον καλλιτεχνικό χώρο καθώς και στην δική της προσωπική εμπειρία σεξουαλικής παρενόχλησης.
Τον τελευταίο καιρό έχει ξεσπάσει σάλος με περιπτώσεις συναδέλφων σου που έχουν καταγγείλει σεξουαλική ή λεκτική παρενόχληση. Το περίμενες;
Δεν είναι θέμα να περιμένω κάτι. Εξ ορισμού η ανθρώπινη φύση είναι αρκετά περίπλοκη σε πολλές δε περιπτώσεις καθόλου ζηλευτή. Οι άνθρωποι είναι ικανοί για τα κάλλιστα και για τα χείριστα. Οπότε κάποια στιγμή μερικοί επιλέγουν την πλευρά του χείριστου. Αυτό δεν είναι αντικείμενο εκπλήξεως, ούτε «πωπωπω δεν συμβαίνουν αυτά». Ανέκαθεν συνέβαιναν. Είναι συνυφασμένα με την ανθρώπινη φύση, με τις ανασφάλειες, τις αναζητήσεις, τα ψυχικά τραύματα.
Γιατί όμως πιστεύεις ότι ξέσπασε τώρα όλο αυτό στο θέατρο και «έσπασε» το απόστημα;
Ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούν αυτοί που μπορεί πιθανόν να ήξεραν περισσότερα απ’ όσα ήξερα εγώ, γιατί ομολογώ ότι αν ήξερα οτιδήποτε για οποιονδήποτε, βέβαιο είναι ότι δεν θα σιωπούσα. Γιατί όταν ξέρεις κάτι με στοιχεία και δεν μιλάς, είσαι συνένοχος.
Τι πιστεύεις ότι άλλαξε και πληθαίνουν οι φωνές και μέσα στην καραντίνα γιγαντώθηκε το κίνημα που έγινε γνωστό ως #MeToo στο θεατρικό χώρο;
Το ανησυχητικό για μένα δεν είναι να συμβεί το ξέσπασμα. Το ανησυχητικό είναι ότι αν δεν υπήρχε η αφορμή της Μπεκατώρου θα είχε συμβεί;
Εννοείς ότι πιθανότατα θα είχε «κουκουλωθεί»;
I rest my case (το πράγμα μιλάει από μόνο του). Άρα λοιπόν κανένα απόστημα δεν έσπασε, ούτε αλλάζει κάτι, ούτε ξαφνικά όλα «ασπρίζονται». Ας αναρωτηθούμε, αν δεν είχε συμβεί ατό με τη Σοφία Μπεκατώρου, θα υπήρχε επόμενη μέρα ή επόμενη κουβέντα; Εύχομαι να υπήρχε.
Εσύ το έχεις παραδεχτεί ότι δέχτηκες σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο του θεάτρου.
Έλα καλέ, αυτές οι ανοησίες πάντα γίνονταν, του τύπου: «Να είσαι καλή μαζί μου», είναι τόσο βλακώδη αυτά. Είναι γελοίο. Τρομερά υποτημιτικό για τον ίδιο τον άνθρωπο που το εκφέρει. Δηλαδή να έχεις μια ώριμη ηλικία, με θέση, με υπόσταση στο χώρο και να λες κάτι τέτοιο, είναι φαιδρό και λυπηρό παρά άσχημο. Άσχημα είναι άλλα. Αυτά που κάποιοι άνθρωποι έχουν υποστεί και έχουν σοβαρά ψυχικά τραύματα.
Έχεις ρίξει σφαλιάρα για αυτό τον λόγο και την ευχαριστήθηκες.
Την ευχαριστήθηκα πάρα πολύ. Αν μου συνέβαινε τώρα θα έκανα κάτι πολύ χειρότερο. Τον τοποθετείς στη σφαίρα του γελοίου και αυτό του είναι δυσκολότερο να το διαχειριστεί.