Ο Βαγγέλης Γερμανός σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό People και στον Μαρίνο Βυθούλκα, θυμήθηκε τον αγαπημένο του φίλο Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και μιλάει με τα πιο γλυκά λόγια.
«Τον Λαυρέντη τον γνώρισα πριν καμιά τριανταριά χρόνια. Έπαιζε ένας φίλος, ο Γιάννης Μπαχ, στους Τερμίτες και είχα πάει στις πρόβες. Εκεί βρεθήκαμε για πρώτη φορά. Είχαμε τις ίδιες ανησυχίες με τα τραγούδια. Ο Λαυρέντης ήταν ευθύς άνθρωπος, ξεκάθαρος, υπερδραστήριος, ενεργητικός, ντρόμπρος. Γι΄ αυτό έγινε και αγαπητός. Επί σκηνής βρεθήκαμε για πρώτη φορά στον Λυκαβηττό όπου θα έδινε τρεις συναυλίες και είχα πάει να παίξω κι εγώ.
Ύστερα τραγούδησε σε έναν δίσκο μου, τον Καμικάζι, όπως και άλλα μου τραγούδια τα είπε σε δικές του δουλειές. Νομίζω το Βραχυκύκλωμα, τη Σημαδούρα και την Κρουαζιέρα. Ο Λαυρέντης ήταν άνθρωπος δικός μας, του συναφιού και η απώλειά του είναι μεγάλη για το συνάφι μας. Είναι πολύ δύσκολο να το καταπιείς. Ήταν και πολύ ξαφνικό.
Τα τελευταία χρόνια άκουγα άσχημα νέα για ανθρώπους συνομίληκους ή μεγαλύτερους. Ο Λαυρέντης ήταν μικρότερος από μένα και ο χαμός του αναπάντεχος. Τελευταία φορά που τον είδα ήταν στο Γουδί σε μια συναυλία που παίξαμε μαζί τον περασμένο Ιούνη. Τα έσοδα θα πήγαιναν στους πρόσφυγες. Η καρδιά του Λαυρέντη ήταν ανοιχτή, δεν ήταν στενάχωρος τύπος, νοιαζόταν για τους άλλους ανθρώπους και ήταν ευαίσθητο παιδί. Θα έλεγα σούπερ ευαίσθητος, οι κεραίες του ήταν λεπτές, έπιαναν γερά μηνύματα και αυτό το βλέπαμε ύστερα στους στίχους των τραγουδιών του.
Μια πολύ συγκινητική χειρονομία για μένα ήταν στις αρχές του χρόνου που είχαμε συνεργαστεί στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο που μου έκανε ένα χριστουγεννιάτικο δώρο μια μπλούζα. Ήταν πολύ ωραίο και συγκινητικό αυτό, φανερώνει μεγάλη ευαισθησία. Αυτές τις ώρες ας σταθούμε δίπλα στους δικούς του ανθρώπους γιατί ο πόνος είναι μεγάλος».