Στο περιοδικό «7 ΜΕΡΕΣ tv» και τον Γιάννη Βίτσα έδωσε συνέντευξη η Κρίστη Παπαδοπούλου, η οποία μίλησε για όσα έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας σχετικά με το κίνημα me too, ενώ απάντησε και για τον δικό της χαρακτήρα.
Σχολιάζοντας, μεταξύ άλλων, την κάθε είδους βία στον εργασιακό χώρο είπε «οι συγγνώμες δεν μπορούν να αλλάξουν τις ζωές των ανθρώπων». Σε σόκαραν όσα βγήκαν στο φως της δημοσιότητας από συναδέλφους σου που αντιμετώπισαν τέτοιου είδους περιστατικά;
Είναι πολύ γνωστό ότι οι άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου έχουμε μια σχέση αγάπης και μίσους μεταξύ μας. Κατ’ αρχάς, για να κάνεις αυτή τη δουλειά, πρέπει να αγαπήσεις πολύ τον εαυτό σου, να κάνεις ψυχανάλυση, να τον καταλάβεις, να λύσεις όλα σου τα προβλήματα, ώστε έπειτα να μάθεις να σέβεσαι, να κατανοείς και να δικαιολογείς τους ρόλους. Μέσα στα χρόνια ακούγαμε διάφορα πράγματα για απρεπείς συμπεριφορές. Βγήκαν στο φως σε μια περίοδο που κανένας μας δεν έκανε θέατρο, οπότε προφανώς ήταν πολύ πιο εύκολο. Όταν δεν δουλεύεις με κάποιους ανθρώπους, λες πιο ελεύθερα ορισμένα πράγματα. Από εκεί και πέρα, ειδικά στις περιπτώσεις βιασμών, δεν μετρά καμιά συγγνώμη. Δεν σώζεται η ζωή ενός ανθρώπου με μια συγγνώμη. Λεκτική βία στο θέατρο υπάρχει πάντα στην πρόβα. Δεν ξέρω αν μπορεί να αποφευχθεί κιόλας. Είναι τέτοια η δουλειά μας. Κατά τη διάρκεια της πρόβας, συμβαίνουν πράγματα τα οποία μένουν για εμάς, και μετά ο άλλος σου ζητάει ή συγγνώμη ή δεν σου λέει τίποτα και προχωρά τη ζωή του κανονικά και εσύ τη δική σου. Πρέπει να είσαι πολύ δυνατός για να αντέξεις σε αυτό το επάγγελμα. Όταν ήμουν στη σχολή του ΚΘΒΕ, μου είπαν “αν θες να γίνεις ηθοποιός, πρέπει να είσαι ατσαλένια. Προς το παρόν είσαι πολύ ευάλωτη”. Αυτό στην ουσία κράτησα.
Έχεις δηλώσει πως λόγω του δυναμικού σου χαρακτήρα σε έχουν χαρακτηρίσει σνομπ.
Επειδή όντως είμαι ένας πολύ ευάλωτος άνθρωπος, κρατώ κάποιους τοίχους γύρω μου για να μπορέσω να υπάρξω. Δεν αφήνω περιθώρια σε κανένα να μου μιλήσει, αν δεν του δώσω εγώ το δικαίωμα γι’ αυτό. Πολλές φορές έχω ακούσει σχόλια τύπου «δεν μιλάει», «είναι με ένα γυαλί πάντα». Αυτό όμως είναι ένας τρόπος για να προστατεύσω τον εαυτό μου.