Zappit

Κώστας Xαρδαβέλλας: «Με τον καρκίνο είδα ποιοι είναι οι φίλοι μου»

«Εγώ έχασα 40 κιλά! Δεν είχα γεύση, ζαλιζόμουν συνεχώς. Κατέρρεα μέρα με τη μέρα....»

Στα 45 χρόνια της επαγγελματικής του διαδρομής επίκεντρό του είναι ο μαχόμενος άνθρωπος. Ως τέτοιος αντιμετώπισε τον καρκίνο. Κι όταν τον ξεπέρασε, χόρεψε «το ζεϊμπέκικο του νικητή». Ο Κώστας Χαρδαβέλλας μιλά στο Down Town Κύπρου και στην Ζέτα Καραγιάννη…

[dfp_ads id=236982]

Ποιο είναι το δυσκολότερο στάδιο; Το αρχικό της πληροφόρησης; Οι χημειοθεραπείες;Όλα αυτά. Γιατί τη μέρα που το μαθαίνεις αρχίζουν τα ερωτήματα: Πόσο θα ζήσω; Τι θα απογίνει η οικογένειά μου; Πόσο θα αντέξω; Θα πονέσω; Και μετά έρχεται η διαδικασία των χημειοθεραπειών και των ακτινοβολιών που διαλύουν τον ασθενή. Το αίμα γίνεται νερό, χάνει βάρος. Εγώ έχασα 40 κιλά! Δεν είχα γεύση, ζαλιζόμουν συνεχώς. Κατέρρεα μέρα με τη μέρα. Κι αυτό που μένει τότε, είναι η ψυχή να είναι όρθια και δυνατή.

Είναι εύκολο; Δυστυχώς, σχεδόν κάθε ελληνική οικογένεια γνωρίζει από κοντά μια περίπτωση ασθενούς με καρκίνο. Είναι πια συχνός σαν γρίπη, σαν συνάχι. Το θέμα είναι να μπορέσουμε να τον πολεμήσουμε. Κι εκεί χρειάζεται κουράγιο. Οι γιατροί μού είπαν ότι το μισό της σωτηρίας μου οφείλεται στην ψυχή μου. Δεν ξέρω αν είναι εύκολο, λοιπόν, αλλά ξέρω ότι είναι απαραίτητο.

Άλλαξες συνήθειες μετά την περιπέτεια; Απ’ την πρώτη μέρα έκοψα το κάπνισμα. Και δεν μου έλειψε καθόλου, παρότι κάπνιζα τρία πακέτα τη μέρα. Το είδα σαν δολοφόνο μου. Κι αυτό που λέω πια στους καπνιστές είναι να πετάξουν αμέσως το πακέτο που έχουν στην τσέπη τους. Είναι ένας ύπουλος εχθρός.

Οι φίλοι ήταν κοντά σου σε όλο αυτό; Με τον καρκίνο είδα ποιοι είναι φίλοι μου τελικά. Γιατί κάποιοι έμειναν δίπλα μου, αλλά οι περισσότεροι έφυγαν σαν τα ποντίκια.

Γιατί; Φοβήθηκαν ή αδιαφόρησαν. Ή τους ήταν πολύ «σκοτεινό», πολύ «μαύρο» όλο αυτό για να το διαχειριστούν. Εγώ χρησιμοποιώ ανοιχτά τη λέξη «καρκίνος». Κάποιοι τρέμουν ακόμα και να προφέρουν τη λέξη.

Γενικότερα, υπάρχουν φιλίες στον δημοσιογραφικό χώρο; Όχι. Γιατί είναι ένα πολύ ανταγωνιστικό επάγγελμα. Εκτός απ τον Λιάνη και τον Δημαρά, που ήμασταν σχεδόν 10 χρόνια μαζί στους «Ρεπόρτερ» της ΕΡΤ και δεθήκαμε γιατί δουλεύαμε ταυτόχρονα στο ίδιο γραφείο στα «Νέα» και λίγους ακόμα, δεν έχω δυνατές φιλίες μέσα στον χώρο. Με τον ανταγωνισμό «σημαία» δεν χτίζονται φιλίες.