Οι κακοποιητικές συμπεριφορές στο θέατρο, αλλά και η επί 25 χρόνια κοινή διαδρομή του με το Μηνά Χατζησάββα που, όπως εξομολογείται, αποτελεί πια ένα φωτεινό παράσημο που τον καθοδηγεί για την υπόλοιπη ζωή του. Ο Κώστας Φαλελάκης μιλά από καρδιάς στο 7 ΜΕΡΕΣ TV και τον Γιάννη Βίτσα.
Τους τελευταίους δύο μήνες έχουν βγει στο φως πάρα πολλές καταγγελίες συναδέλφων σου για κακοποιητικές συμπεριφορές. Σε στεναχωρεί αυτή η συνθήκη; Φανταζόσουν ότι τόσοι άνθρωποι έχουν δεχθεί τόσο άσχημες συμπεριφορές;
Δεν έπεσα από τα σύννεφά. Είχα ακούσει πολλά εξ αυτών από φήμες, από συναδέλφους. Ήρθε η ώρα να δουν το φως της δημοσιότητας. Καλά κάνουν και βγαίνουν, έστω και τώρα λόγω της Μπεκατώρου και του κινήματος του metoo είναι πρόσφορο το έδαφος. Οι παθόντες μιλούν και εμείς στεκόμαστε δίπλα τους με αγάπη.
Έτυχε ποτέ στην πορεία σου να βιώσεις οποιουδήποτε είδους βία;
Προσωπικά όχι. Έχω υπάρξει, όμως, μάρτυρας τέτοιων περιστατικών με πρωταγωνιστές κάποιους από τους καταγγελλόμενους και θύματα άλλους συναδέλφους. Η λεκτική βία στο θέατρο κατάλοιπο μίας προηγούμενης γενιάς, η οποία αντιλαμβανόταν την αγένεια και την αλαζονεία ως στοιχεία δημιουργικότητας. Οπότε, υπήρχε μια ανοχή πάνω σε αυτό. Η νέα γενιά, όμως, δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της και καλά κάνει.
Έχεις δεχτεί ποτέ σεξουαλική παρενόχληση;
Δεν έτυχε. Θεωρώ ότι συνετέλεσε σε αυτό και η σχέση μου με τον Μηνά Χατζησάββα που ήταν γνωστή. Ήταν ένα πρόσωπο που έχαιρε καθολικής εκτίμησης και αυτό το γεγονός ενδεχομένως να με «προστάτευσε» από τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Έχουν περάσει σχεδόν έξι χρόνια από το θάνατό του. Σου λείπει;
Την 1η Απρίλη, αν ζούσε, θα κλείναμε τριάντα χρόνια κοινής διαδρομής με τον Μηνά. Γνωριστήκαμε την Κυριακή των Βαΐων του ’91, σε μία παράσταση που είχα πάει να δω. Πλέον είναι μια φωτεινή εικόνα που θα με καθοδηγεί για την υπόλοιπη ζωή μου. Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που έζησα αυτό το φως.