Ο Κωνσταντίνος Ράλλης έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό My Tv και τη δημοσιογράφο Σοφία Τσίρκα με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του κομματιού. Μέσα σε όλα, μάλιστα, ο τραγουδιστής αναφέρθηκε στην συνεργασία που είχε στο παρελθόν ως ραδιοφωνικός παραγωγός με την αείμνηστη Μαλβίνα Κάραλη.
Παρότι το τραγούδι αποτελεί τη μεγάλη αγάπη σας, ουσιαστικά ξεκινήσατε τη διαδρομή σας στον χώρο της μουσικής ως ραδιοφωνικός παραγωγός. Μάλιστα, βρεθήκατε επί αρκετά μεγάλο διάστημα με τρεις κορυφές της δημοσιογραφίας, τον Γιώργο Τράγκα, τον Δημήτρη Κωνσταντάρα αλλά και την ξεχωριστή Μαλβίνα Κάραλη. Τι κρατάτε από τον καθένα ξεχωριστά και ποιο μάθημα σας έδωσαν με τον δικό τους τρόπο;
Είμαι πολύ τυχερός αδιαμφισβήτητα που δούλεψα με αυτές τις προσωπικότητες. Από τη Μαλβίνα κρατώ την ευφυία, τη χαρισματική της ανάλυση και εξήγηση των πραγμάτων και τον τρόπο σκέψης της. Από τον Γιώργο Τράγκα κρατώ τις συμβουλές του για την πολιτική στη χώρα μας, που δεν αλλάζει με τίποτα όπως έλεγε, για τη μαχητικότητα στη ζωή μας και τη διεκδίκηση των θέλω μας. Από τον Δημήτρη Κωνσταντάρα κρατώ τη βοήθεια του και την επιμονή του να με κάνει καλύτερο άνθρωπο και να προχωρήσω μπροστά στο ραδιόφωνο. Το μάθημα που πήρα από όλους αυτούς τους σπουδαίους ανθρώπους είναι να είμαι εργατικός, ανυποχώρητος στη ζωή και στα θέλω μου και να είμαι πάντα ο εαυτός μου χωρίς να αντιγράφω κανέναν.
Η Μαλβίνα Κάραλη, παρά το γεγονός ότι έχει συμπληρωθεί μία εικοσαετία από τον θάνατο της, είναι σαν να είναι πάντοτε παρούσα. Πως τη θυμάστε εσείς;
Έχετε απόλυτο δίκιο. Κάθε μέρα βλέπω πως επιβεβαιώνεται σε όσα έγραφε και έλεγε στις εκπομπές της. Είναι μαγικό αυτό που συμβαίνει με τη Μαλβίνα. Τη θυμάμαι χαρούμενη, γελαστή, δοτική και ετοιμόλογη πάντα. Επίσης, ήταν έξυπνη και πνευματώδης γυναίκα. Προσωπικά είχα μεγάλη αδυναμία στα μάτια της, στο χαμόγελο της και το χαρούμενο πρόσωπο της.
Σε μια δύσκολη λοιπόν περίοδο της ασθένειας της, αντιλαμβάνομαι πως ήταν πολύ δυνατή…
Στην πιο δύσκολη περίοδο της ζωής της, η Μαλβίνα ήταν δυνατή, πρόσχαρη και είχε δίψα να συνεχίσει τη ζωή και τη δουλειά της, σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Φαινόταν ακόμη και τότε ότι ήθελε να παροτρύνει τους ανθρώπους, μέσω της αληθινής και ειλικρινούς μάχης της, να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους και να είναι πιο ανοιχτόμυαλοι και διορατικοί.