Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Παραπολιτικά και στη Σάσα Σταμάτη, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην πιο δύσκολη του στιγμή.
∆ηµοσιογραφία τέλος για εσάς;
Οι βουλευτές, και ιδιαίτερα οι νεοεκλεγέντες, οφείλουµε να είµαστε απολύτως αφοσιωµένοι στο κοινοβουλευτικό έργο. Να πηγαίνουµε στο Κοινοβούλιο σαν να πηγαίνουµε σχολείο, µε όρεξη και φιλοµάθεια – όσοι και όσες, τέλος πάντων, δεν θεωρούµε τη φιλοµάθεια ρετσινιά, όπως κάνουν, λ.χ., οι επαγγελµατίες καταληψίες… Από κει και πέρα, το meaculpa.gr είναι παιδί µου και θα συνεχίσει, µε το καλό, την πορεία του, ενώ η εν όλω δηµοσιογραφική µου δραστηριότητα -διότι αγαπώ πολύ τη δουλειά µου- µπορεί να εξακολουθήσει µόνο µε πολύ προσεκτικά βήµατα.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγµή σας µέχρι σήµερα;
Το καλοκαίρι του 2015. Αυτός ο κανιβαλιστικός εµφύλιος, το άνθρωπος ανθρώπω λύκος και το γαία πυρί µιχθήτω συνέπεσε και µε µια δύσκολη προσωπική ώρα για µένα. Ήταν µια οδυνηρή περίοδος, ακόµα κι αν έγινε η αφορµή για πολλούς ανθρώπους της γενιάς µου για τον ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα που ακολούθησε και έφερε τη µεγάλη νίκη των πρόσφατων εκλογών. Από την άλλη, βέβαια, έχοντας επίγνωση του τι συµβαίνει τριγύρω µας, πιστεύω ότι δεν δικαιούµαι να µιλώ για πραγµατικά δύσκολα στη ζωή µου – για κακές ώρες ναι, για ζόρια ναι, αλλά για σοβαρές δυσκολίες όχι. Και γι’ αυτό αφενός είµαι βαθιά ευγνώµων, αφετέρου αισθάνοµαι το ηθικό χρέος να συµβάλλω µε τη δράση και το έργο µου ώστε να γίνει έστω και λίγο ευκολότερη η ζωή των συµπολιτών µας, εκείνων που περνάνε τις πραγµατικές δυσκολίες.
Πότε αρχίσατε να χάνετε τα µαλλιά σας; Επηρέασε αυτό την ψυχολογία σας;
Νωρίς. Πριν τα είκοσι πέντε. Στην αρχή είναι κοµµατάκι αποκαρδιωτικό. Στον Στρατό, όµως, τα πήρα για πρώτη φορά µε την ψιλή και έκτοτε ξένοιασα. ∆εν ασχολούµαι πια µε τρίχες κυριολεκτικά. Μόνο µεταφορικά – και αυτό ενίοτε.