Καθηλώνει η Άννα Παντζέλη για τη μάχη με τον καρκίνο: «Έπιασα στο μαστό κάτι που ήταν σαν τη μύτη της καρφίτσας»
"Μόλις μου είπε ο γιατρός ότι θα μου πέσουν τα μαλλιά μου, μεταξύ πρώτης και δεύτερης χημειοθεραπείας, τα ξύρισα" ομολογεί Άννα Παντζέλη.
Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε η Άννα Παντζέλη, αυτή την εβδομάδα, στην εφημερίδα On Time και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου με αφορμή το νέο της θεατρικό εγχείρημα. Ανάμεσα σε πολλά, δε, η γνωστή ηθοποιός μίλησε από καρδιάς για τη μάχη που έδωσε την τελευταία πενταετία με τον καρκίνο, σε συνέχεια των οικονομικών της δυσκολιών, από την από την οποία βγήκε νικήτρια.
Άννα Παντζέλη: «Πήγα παραδουλεύτρα και δεν ντρέπομαι να το πω»
Πέρασες πολύ δύσκολα οικονομικά, σου στοίχισε όλο αυτό. Έκλαψες πολύ;
Ναι και όχι μόνο γι’ αυτό αλλά γιατί από τη στεναχώρια μου έπαθα καρκίνο. Πιστεύω ότι προέκυψε από όλα αυτά. Τον Απρίλιο του 2020, επειδή συνηθίζω να κάνω ψηλάφηση στο στήθος μου, την ώρα που έκανα ντους, έπιασα στο μαστό κάτι που ήταν σαν τη μύτη της καρφίτσας. Και αρχικά είπα: «Που πάω τώρα μέσα στον κορονοϊό; Εδώ πεθαίνει ο κόσμος». Κάθισα ένα βράδυ κι έγραψα τους στίχους ενός τραγουδιού που έχει τίτλο «Ένας πλανήτης κρίμα». Το έστειλα στην Ερωφίλη, που το μελοποίησε και το τραγούδησε. «Η φετινή μου άνοιξη μ’ άλλη καμιά δεν μοιάζει γι’ αυτό και με τρομάζει. Που είναι τα λουλούδια σου, που είναι τα φιλιά μου, χάνω τα όνειρα μου». Η Ερωφίλη μου είπε ότι έκλαιγε όταν το τραγούδησε, γιατί της θύμισε μια περιπέτεια που είχε περάσει με την υγεία της, αλλά νόμιζε ότι το έγραψα για τον κορονοϊό. Δεν ήθελα να το πω σε κανέναν ότι είμαι άρρωστη. Πέρασα πολύ δύσκολα.
Όταν βγήκαν οι εξετάσεις και η ογκολόγος μού είπε ότι είναι καρκίνος, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Πρώτη φορά φοβήθηκα τόσο πολύ. Το πρώτο που σκέφτηκα γυρνώντας από τη γιατρό ήταν πως θα το πω στην κόρη μου. Τότε η Αθηνά τελειοποιούσε τα γερμανικά της, γιατί θα έφευγε για τις μουσικές της σπουδές. Ήθελα να χειρουργηθώ αμέσως. Έλεγα στη γιατρό μου: «Δεν θέλω να τον πιάνω, να τον πλένω, να τον πηγαίνω βόλτα, να ζω μαζί του». Ήθελα να βγει αυτό το πράγμα από μέσα μου. Χειρουργήθηκα και μετά ξεκίνησα χημειοθεραπείες. Μόλις μου είπε ο γιατρός ότι θα μου πέσουν τα μαλλιά μου, μεταξύ πρώτης και δεύτερης χημειοθεραπείας, τα ξύρισα. Προσπαθούσα να κάνω πλάκα ότι είμαι η «φαλακρή τραγουδίστρια».
Έτσι το αντιμετώπισα, γιατί δεν ήθελα να δω τα ωραία μου μακριά μαλλιά να πέφτουν. Ευτυχώς, τα κατάφερα. Έκλεισα τεσσεράμισι χρόνια και οι εξετάσεις μου είναι καθαρές. Τον Ιούνιο θα κλείσω πέντε χρόνια και έχω πίστη ότι όλα θα πάνε καλά. Θέλω να πω στις γυναίκες ότι η πρόληψη σώζει. Επίσης, ότι ο καρκίνος παλεύεται. Δεν είναι εύκολο. Κι εγώ μπορεί να έκανα χιούμορ αλλά το βράδυ έκλαιγα στο μπάνιο. Δεν ήθελα να με βλέπουν ο άντρας μου και το παιδί μου που έκλαιγα. Αργότερα, τους το είπα.
Τι σου άλλαξε ο καρκίνος;
Κατάλαβα ότι κάθε μέρα έχει μεγάλη αξία και πρέπει να τη ζω.
Πηγή εικόνας: NDP Photo