Στο περιοδικό “Λοιπόν” και τη Μαρία Σοφιανού έδωσε συνέντευξη η Κατερίνα Στανίση. Η γνωστή τραγουδίστρια μίλησε και για τον Παντελή Παντελίδη και τη συνάντησή τους σε ένα νυχτερινό μαγαζί.
Πρόσφατα είδα στο YouTube ένα βίντεο στο οποίο ήσασταν με τον Παντελή Παντελίδη, που έφυγε από τη ζωή, πριν από κάποια χρόνια, στο απόγειο της επιτυχίας του. Τον γνωρίζατε προσωπικά; Τι θυμάστε από εκείνον;
Ναι, είχα πάει στο μαγαζί που τραγούδαγε, γιατί πραγματικά αυτό το παιδί μου είχε κάνει μεγάλη αίσθηση. Δεν τον γνώριζα προσωπικά. Ήταν φαινόμενο, αγαπήθηκε πάρα πολύ. Μεγάλο κρίμα που έφυγε τόσο νέος. Πιστεύω θα έκανε πάρα πολύ μεγάλη καριέρα, γιατί μίλαγε στις ψυχές των ανθρώπων. Θυμάμαι του είχα ζητήσει να μου γράψει ένα τραγούδι και μου είχε απαντήσει πως όλα θα γίνουν και τότε εγώ του είπα να βιαστεί γιατί είμαι μεγάλη και δεν έχω πολύ καιρό μπροστά μου, αλλά τελικά δεν πρόλαβε εκείνος. Μου είχε πει επίσης πως η μαμά του με λατρεύει και πράγματι όταν πήρα το μικρόφωνο να τραγουδήσω, ζήτησε από τον αδερφό του να την πάρει τηλέφωνο να με ακούσει. Κρίμα μεγάλο κρίμα.
Ποια είναι η γνώμη σας στο να πληρώνονται οι τραγουδιστές όταν πάνε σε μουσικές εκπομπές;
Αν πάω σε ένα πρόγραμμα και κάτσω δέκα ώρες, τουλάχιστον οι μουσικοί μου θα ήθελα να πληρωθούν. Η τηλεόραση ωστόσο, βοηθάει πάρα πολύ στο να σε γνωρίσει ο κόσμος και να βρεις δουλειά. Για παράδειγμα η εκπομπή του Παπαδόπουλου έβγαζε τραγουδιστές που δεν έβγαιναν πριν, πουθενά αλλού και μέσα απ’ αυτήν την εκπομπή, συστηνόντουσαν στο κοινό και τους γίνονταν προτάσεις. Είναι μεγάλη στήριξη… Ε πώς θα πάνε τώρα να ζητήσουν λεφτά; Όσον αφορά όμως εμάς, που τους βοηθούσαμε τόσα χρόνια με πολύωρα γυρίσματα και λέγαμε ένα-δυο τραγούδια, τότε ναι, αυτό είναι άδικο. Εμάς μας βρήκαν, δεν τους βρήκαμε. Δεν συνέβαλαν στην καριέρα μου με κάποιον τρόπο, αλλά τους πιο νέους τους έχουν βοηθήσει πολύ και θα ήταν αχαριστία να ζητήσουν χρήματα.
Το αγαπημένο μου τραγούδι από εσάς είναι το «Τότε». Σε ποιον θα το αφιερώνατε;
Σε όλες τις ψυχές που αγάπησαν πολύ και θυμούνται μια παλιά τους ιστορία με μεγάλη νοσταλγία…