Κατερίνα Στανίση: «Δυστυχώς υπήρχαν και οι τύποι που σήκωναν χέρι»

Μία εφ’ όλης της ύλης εξομολογητική συνέντευξη παραχώρησε η Κατερίνα Στανίση στην εφημερίδα OnTime. Η λαϊκή ερμηνεύτρια μιλά στη Σίσσυ Μενεγάτου για τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την επαγγελματική καταξίωση αλλά και την προσωπική της ζωή.

Πήγατε στη Γερμανία και από πολύ μικρή μπήκατε στη βιοπάλη. Δουλέψατε σε εργοστάσιο;

Το τραγούδι μού άρεσε πολύ από παιδάκι. Ακόμα και στο σπίτι μας, παρ’ όλο που είχαμε τη φτώχεια μας, κάναμε τα γλέντια μας σε γιορτές και φαινόταν ότι είχε μεράκι για το τραγούδι. Ποιος όμως να το φανταζόταν ότι θα είχα τέτοιο δρόμο;

Ξεμοναχιαζόμουν, πήγαινα στους βάλτους στη Γερμανία και τραγουδούσα, για να βγει από μέσα μου όλο αυτό το παράπονο, αλλά να μη με ακούσει κανείς. Ήθελα να το περνάω μόνη μου. Για μερικά χρόνια πηγαινοερχόμασταν Γερμανία-Ελλάδα. Κι όταν στα 12 μου χρόνια επιστρέψαμε στη Νάουσα, πήγαινα και δούλευα όπου πήγαιναν και οι άλλοι: στα ροδάκινα, στα μήλα, στα κεράσια, όπου υπήρχε μεροκάματο.

Κι έτσι ζούσαμε. Μετά ξαναφύγαμε στη Γερμανία και στα 14 μου χρόνια έπιασα δουλειά σε εργοστάσιο, γιατί από μικρή ήμουν στη βιοπάλη.

Πώς σκεφτόσασταν τη ζωή σας; Θέλατε οικογένεια;

Αυτό ακριβώς ήθελα. Ήμουν μαζεμένη και ήθελα να έχω την οικογένειά μου. Παιδιά, δυστυχώς, δεν μπόρεσα να κάνω. Έκανα και σχέσεις αλλά «δεν μας έκατσε», που λέει και η νεολαία. Με τους άντρες που ήμουν είχα δυνατά συναισθήματα, εκείνοι όμως δεν ένιωθαν το ίδιο.

Είστε και από τις λίγες παλιές επώνυμες που μιλήσατε για την ενδοοικογενειακή βία που ζήσατε από τον πρώην σύζυγό σας. Στις μέρες μας τη βλέπουμε να «γιγαντώνετε» δίπλα μας.

Είναι πολύ περισσότερο από δύσκολο όλο αυτό. Η ενδοοικογενειακή βία, δυστυχώς, υπήρχε και τότε, όμως δεν υπήρχαν τα ΜΜΕ για να βγουν αυτά στο φως, όπως σήμερα. Η βία πάντα υπήρχε και τη γυναίκα εκείνα τα χρόνια, επειδή έτσι το αποφάσιζαν κάποιοι κ…λόμαγκες σύζυγοι, την ήθελαν «υπό». Δυστυχώς, υπήρχαν και αυτοί οι τύποι που σήκωναν χέρι.