Στο περιοδικό “Λοιπόν” και τη Ρενέ Σαραντινού έδωσε συνέντευξη η Άννα Αδριανού, που μίλησε μεταξύ άλλων για μια Πρωτοχρονιά που πέρασε με έναν άστεγο θείο της.
Τι έκανες την Πρωτοχρονιά εκείνη που ήσουν… τελειωμένη;
Το μόνο που αποφάσισα να κάνω από απόγνωση ήταν, αφού δεν είχα να πάω πουθενά, να πάω στα Σελήνια στη Σαλαμίνα, όπου ζούσε ένας συγγενής, ένας θείος, ο οποίος είναι άστεγος και συντηρώ εγώ και κάποιοι συγγενείς με ότι μπορούμε. Τον έβλεπα μια φορά το μήνα, ζούσε σχεδόν στο δρόμο, του είχαν παραχωρήσει στην είσοδο ενός κτιρίου ένα χώρο. Υπέροχος άνθρωπος ο Γιώργος και πήγα να τον δω και να τον βγάλω έξω.
Πήγα μαζί του σ’ ένα ταβερνάκι, φάγαμε, κάναμε μαζί Πρωτοχρονιά και τον ξαναπήγα εκεί που κοιμόταν. Του είχα πει να μείνει μαζί μου, αλλά δεν ήθελε, είχε συνηθίσει έτσι και από ένα σημείο και μετά είναι το αντίθετο του ιδρυματισμού ο δρόμος, δεν θέλουν. Είχε πολλά θέματα, αλλά δεν μπορούσε να συνηθίσει αλλιώς. Ήταν η καλύτερη Πρωτοχρονιά της ζωής μου. Καμία δεν ήταν σαν εκείνη, ούτε μετά, που είχα σύζυγο, λεφτά, επιτυχίες, φίλους, ήμουν καλεσμένη σε πάρτι…
