Η Καίτη Γαρμπή μίλησε στο People και τον Γιώργο Ευσταθίου για τους λόγους που είχε αποκαλύψει πριν χρόνια πως κατάφερε να γίνει μητέρα μετά από πολλές δυσκολίες με εξωσωματική γονιμοποίηση, αλλά και για τη σχέση της σήμερα με τον 16χρονο γιο της.
Έχεις μιλήσει δημόσια για την εγκυμοσύνη που διέκοψες και την απόκτηση του γιου σου με εξωσωματική γονιμοποίηση.
Δεν μου αρέσει καθόλου να αναφέρομαι σε τόσο προσωπικά θέματα, ούτε μίλησα ανοιχτά επειδή με έπιασε κρίση ειλικρίνειας. Αναγκάστηκα να το πω, μια και η έκτρωση ήταν η αιτία που μου δημιούργησε πρόβλημα στο να μείνω έγκυος με φυσιολογικό τρόπο και με οδήγησε στην εξωσωματική. Διαφορετικά δεν είναι ωραίο να εκτίθεσαι, να το παίζεις άνετη, για να λέει ο κόσμος πόσο ειλικρινής είσαι, ούτε να συντηρείς το μύθο σου, δεν υπάρχουν αυτά, είμαστε στο 2016. Από την άλλη, δεν θα μπορούσα να κρύψω την εξωσωματική, γιατί είμαι πολύ υπερήφανη για το γιο μου και πιστεύω πως βοήθησα πολλές γυναίκες που αντιμετώπιζαν τον ίδιο φόβο. Στο τέλος, το μόνο που μετράει είναι να έρθει στην αγκαλιά σου το παιδί σου, όχι ο τρόπος που θα γίνει αυτό.
Ο Δημήτρης είναι πια 16 χρόνων. Ποια είναι η σχέση σου μαζί του;
Είναι ένας θαυμάσιος άνθρωπος που μας κάνει υπερήφανους γονείς με την καλοσύνη, την ευγένεια και την ωριμότητά του, στοιχεία που σπάνια συναντάς σε παιδιά τέτοιας ηλικίας. Είναι χαρούμενος, ανοιχτός και εκδηλώνει πάντα την αγάπη του, είτε όταν είμαστε οι δυο μας σπίτι, είτε μπροστά σε πολύ κόσμο, αδιαφορώντας αν θα τον δουν, π.χ., να με αγκαλιάζει ή να με φιλάει − κι εγώ φυσικά το απολαμβάνω. Μπορεί να αλλάξει μεγαλώνοντας και να μη θέλει πια να σκαρφαλώνω πάνω του και να τον τραβάω μπροστά στα κορίτσια.
Θεωρείς τον εαυτό σου καλή μητέρα;
Το προσπαθώ. Όλοι οι γονείς είμαστε ερασιτέχνες, γεμάτοι αδυναμίες και ενοχικοί. Βασανιζόμαστε πάντα, με σκέψεις όπως γιατί δεν φύγαμε νωρίτερα από την πρόβα, γιατί δεν περάσαμε περισσότερο χρόνο μαζί του. Από την άλλη, παρέα με το παιδί τα μαθαίνουμε όλα, δεν υπάρχει κάποια σχολή για να πάρουμε έτοιμες γνώσεις. Προσπαθούμε, όμως, να τον γλιτώσουμε από κάποια ταλαιπωρία που θα υποστεί έτσι κι αλλιώς στη ζωή του, γιατί ως μεγαλύτεροι την έχουμε περάσει κι έχουμε πάρει τα μαθήματά μας, ακόμα και τα πιο σκληρά, και θέλουμε να τον βοηθήσουμε να βρει το δρόμο του και να είναι ευτυχισμένος.