Στο Hello παραχώρησε συνέντευξη ο Σπύρος Σταμούλης και μεταξύ άλλων μίλησε για το πως ένιωσε που έχει ενταχθεί στις Άγριες Μέλισσες.
Πώς αισθάνεσαι που βρίσκεσαι στον δεύτερο κύκλο σε μία τόσο επιτυχημένη σειρά όπως οι «Άγριες Μέλισσες»;
Πολύ τυχερός καθώς είναι μία πολύ προσεγμένη δουλειά. Αυτό που κάνει τις Άγριες Μέλισσες να ξεχωρίζουν σε σύγκριση με άλλες σειρές των τελευταίων χρόνων είναι η αρμονική σχέση ανάμεσα στο σενάριο, τη σκηνοθεσία και την ηθοποιία. Πιστεύω ότι αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους έχουν αγαπηθεί τόσο από τον κόσμο. Επιπλέον, νιώθω τυχερός που είμαι μέρος αυτής της σειράς και για το γεγονός ότι αυτήν την δύσκολη περίοδο έχουμε την ευκαιρία να παίζουμε και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε.
Ήταν για εσένα δύσκολο να προσαρμοστείς, να γίνεις κομμάτι αυτής της σειράς, όπου οι τηλεθεατές έχουν αποφασίσει ποιον συμπαθούν και ποιος τους προκαλεί αρνητικά συναισθήματα;
Σίγουρα υπάρχουν κάποιες δυσκολίες, που ενδεχομένως δεν αισθάνονται όλοι οι ηθοποιοί. Με το χαρακτήρα που υποδύομαι απευθείας ξεκίνησε μία πολύ περίεργη κατάσταση καθώς εντάχθηκε σεναριακά στην σειρά μετά από έναν εκβιασμό. Ακόμα και τώρα προσπαθώ να ανακαλύψω πράγματα για τον ήρωα μου, τι θέλει και τι κάνει.
Βρήκες εύκολα τα υποκριτικά σου πατήματα για τον Γραμματικό;
Κάθε ρόλος έχει τις δυσκολίες του. Έτσι έχω δυσκολευτεί σε αρκετά στοιχεία του χαρακτήρα μου, με τον οποίο διαφέρουμε πολύ σαν προσωπικότητες.
Όπως;
Τον θεωρώ πιο έξυπνο κι αποφασιστικό σε σχέση με εμένα, που είμαι επίσης πιο ανασφαλής. Ο Γραμματικός έχει αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες, ακόμα και με τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσε, αλλά βγήκε νικητής. Για παράδειγμα, την εποχή που ήταν έφηβος, ήταν πολύ δύσκολο να σπουδάσει κάποιος κι αυτός κατάφερε κι έγινε εισαγγελέας. Επομένως, είναι ένας άνθρωπος με φοβερή στοχοπροσήλωση. Όσον αφορά τους στόχους του, θα τον χαρακτήριζα killer, σε σύγκριση με άλλους ρόλους που έχω υποδυθεί. Ένα άλλο σημείο που με δυσκόλεψε -κι αυτό είναι προσωπικό μου θέμα- είναι το πως μπορεί ένας χαρακτήρας να γίνει αποδεκτός από τον κόσμο όταν έχει ήδη συνηθίσει κι αγαπήσει κάποιους ρόλους. Θεωρώ ότι ο Γιάννης Βασιλώττος το έχει πετύχει αυτό μέσα από τον Μπάμπη, ενώ εγώ ίσως δεν το έχω καταφέρει σε αυτόν τον βαθμό.