«Ήμουν τυχερός την ημέρα που με άκουσε ο Κραουνάκης και με ανέδειξε»

Στο περιοδικό Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη έδωσε συνέντευξη ο Κώστας Μακεδόνας, ο οποίος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στα πρώτα του βήματα στο τραγούδι.

Αν ξεκινούσατε τώρα την πορεία σας, θα ξεκινούσατε μέσα από κάποιο talent show;

Τον καιρό που ξεκινούσα εγώ, υπήρχε μόνο το «Να η ευκαιρία!». Όλοι μου οι φίλοι και οι δικοί μου άνθρωποι, με ωθούσαν να λάβω μέρος. Δεν έκανα το βήμα. Θεωρούσα ότι ήταν πολύ νωρίς για τόσο υπερβολική έκθεση του εαυτού μου. Όταν ξεκινούσα τότε εγώ, υπήρχαν άλλοι τρόποι για να ξεχωρίσει ένας τραγουδιστής. Είχε την ορχήστρα του, έκανε εμφανίσεις κι ευελπιστούσε στο να τον ακούσει κάποιος και να επενδύσει πάνω του. Με εμένα έτσι έγινε. Ήμουν 20 ετών όταν με άκουσε τυχαία μία μέρα ο Σταμάτης Κραουνάκης. Κι αντί να δώσει τα κομμάτια του στους σπουδαίους τραγουδιστές που συνεργαζόταν τότε, τα έδωσε σε μένα που ήμουν εντελώς άγνωστος. Τώρα οι συνθήκες είναι διαφορετικές κι οφείλουμε να προχωράμε και να συμβαδίζουμε με την εποχή μας.

Πολλοί συνάδελφοί σας υποστηρίζουν ότι τα παιδιά που συμμετέχουν στα τηλεοπτικά shows είναι περισσότερο τηλεοπτικά προϊόντα, παρά τραγουδιστές. Τι γνώμη έχετε;

Δεν το πήρα ποτέ με άσχημο μάτι όλο αυτό, ούτε θεωρώ ότι «εκμεταλλεύεται κανείς τα παιδιά», και όλα αυτά που ακούμε συχνά. Λίγο ή πολύ όλοι όσοι εμφανιζόμαστε στην τηλεόραση είμαστε «τηλεοπτικά προϊόντα». Εκ των πραγμάτων. Και τα παιδιά δεν αποτελούν εξαίρεση. Αυτό, όμως, που συμβουλεύω όλα τα νέα παιδιά είναι μόνο ένα πράγμα: τελειώνοντας το παιχνίδι, είτε κερδίσουν τον τίτλο του νικητή είτε όχι, να ξέρουν ότι δεν είναι απολύτως τίποτα, ότι ξεκινάνε από την αρχή. Μην περιμένουν, με λίγη προβολή, να γίνουν ξαφνικά Πάριος, Αλεξίου, Μαρινέλλα, Νταλάρας. Έκαναν απλά ένα μικρό βηματάκι. Τίποτε άλλο. Το μετά έχει σημασία. Το να επενδύσει επάνω τους κάποιος πολύ σημαντικός συνθέτης, στιχουργός, παραγωγός. Η ευχή μου είναι αυτή. Κάποιος να ενδιαφερθεί γι’ αυτούς.

Η τύχη σας βοήθησε πιστεύετε;

Σαφώς. Μεγάλος παράγοντας η τύχη. Ήμουν τυχερός την ημέρα που με άκουσε ο Κραουνάκης και με ανέδειξε. Γενικά, αισθάνομαι τυχερός άνθρωπος. Και το γεγονός ότι σώθηκα από το ατύχημα που είχα, με την πτώση του αεροσκάφους, πριν μερικά χρόνια, ήταν τύχη. Όταν συνειδητοποίησα πως έζησα αισθάνθηκα ευγνώμων για την τύχη που είχα μέχρι σήμερα, για την αγάπη που μου χαρίστηκε απλόχερα από τον κόσμο – και από άγνωστους σ’ εμένα ανθρώπους, αλλά και απ’ τους δικούς μου ανθρώπους.