Το φετινό πασχαλινό τραπέζι στο σπίτι του θα έχει το ίδιο μενού, αλλά όχι την ίδια οικογενειακή παρέα καθισμένη τριγύρω. Ο Ηλίας Μαμαλάκης μίλησε στο ΛΟΙΠΟΝ και την Ρενέ Σαραντινού για τη ζωή του μέσα στο σπίτι λόγω των περιοριστικών μέτρων πρόληψης για τον κορονοϊό και το πώς περνάει το 24ωρό του. Αναφέρθηκε στον 7 μηνών εγγονό του, με τον οποίο ονειρευόταν να κάνει μαζί το πρώτο του Πάσχα, κάτι που όμως λόγω της κατάστασης δεν μπορεί να συμβεί… Μίλησε για το Πάσχα που του έχει μείνει αξέχαστο, ενώ αποκάλυψε ότι τον ερχόμενο Σεπτέμβριο αναμένεται να γίνει παππούς για δεύτερη φορά και μάλιστα θα είναι κι εκείνο αγόρι.
Πώς είναι για εσάς ο εγκλεισμός στο σπίτι, λόγω των αναγκαίων περιοριστικών μέτρων πρόληψης, για τον Covid-19.
Ο έγκλειστος βίος στο σπίτι λόγω κορονοϊού είναι ο ίδιος, όπως όλου του κόσμου. Το μόνο πολύ καλό που έχουμε είναι πως το παράθυρό μας βλέπει σχεδόν όλη την Αθήνα, την Πάρνηθα, και όταν έχει ανοιχτό ορίζοντα, το μάτι μας φτάνει μέχρι το Αιγάλεω. Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη παρηγοριά, γιατί η θέα στις μέρες μας είναι πάρα πολύ σημαντικό πράγμα. Το ωράριό μας ήταν να είμαστε το αργότερο στις 7:00 το πρωί στο «πόδι», τώρα ξυπνάμε χαλαρά. Αν ξυπνήσουμε νωρίς, φτιάχνουμε τον καφέ μας, θα γυρίσουμε στο κρεβάτι, θα τον πιούμε με μια χαλαρότητα, δεν θα ανοίξουμε την τηλεόραση, γιατί είναι τρομοκρατική. Όταν σηκωθούμε, θα κάνουμε το μπάνιο μας χαλαρά και όταν τελειώσουν όλα αυτά τα χουζούρια, ντυνόμαστε με τα ρούχα, δεν μένουμε με τις πιτζάμες, γιατί είναι κακός σύμβουλος.
Γιατί το λέτε αυτό;
Γιατί η πιτζάμα σε ωθεί προς το κρεβάτι, προς μια χαλαρότητα. Έτσι, με τα ρούχα μας, αρχίζουμε τις δραστηριότητες του σπιτιού. Η Ντορίτα, αυτόν τον καιρό, έχει σηκώσει ό,τι βιβλιοθήκη και ράφι υπήρχε, ενώ με έχει υποχρεώσει να κάνω διαλογή στα βιβλία και ό,τι δεν είναι επείγον πηγαίνει στην αποθήκη. Όταν χρειαστεί, πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ, απέναντι είναι το φαρμακείο, παίρνω κι έναν καφέ από δίπλα κι έπειτα γυρίζω στο σπίτι.
Στο σπίτι σας ποιος μαγειρεύει;
Μαγειρεύουμε εναλλάξ, εννοώ όποιος έχει όρεξη ή καμία ιδέα. Το μεσημέρι δεν τρώμε παρά μόνο ένα ελαφρύ τοστάκι, το απόγευμα τρώμε μια και καλή το φαγητό της ημέρας. Διαβάζουμε, όχι υπερβολικά, καθώς υπάρχει μελαγχολία, οπότε δεν μπορείς να συγκεντρωθείς, καθώς για να συγκεντρωθείς, όπως και να γράψεις, χρειάζεται καθαρό μυαλό. Επίσης, έχω πολύ μεγάλο φωτογραφικό αρχείο, το οποίο έχω αρχίσει να τακτοποιώ, όμως χωρίς εντυπωσιακά αποτελέσματα. Ακόμα, έχω ένα μικρό φωτογραφικό στούντιο στο σπίτι, που αυτοφωτίζεται. Όπου πηγαίνω, ό,τι μ’ ενδιαφέρει, το φωτογραφίζω, για να κρατήσω ενθύμια από ταξίδια, θέλω να μου μείνουν. Μιλάω πάρα πολύ στο τηλέφωνο με φίλους και συνεργάτες μου. Προσπαθώ να κάνω όσα περισσότερα τηλέφωνα μπορώ μέσα στην ημέρα, όπως και δέχομαι αντιστοίχως πολλά τηλέφωνα, χωρίς να έχουμε να πούμε κάτι σημαντικό με κανέναν, δεν υπάρχουν συγκλονιστικά έργα. Στην τηλεόραση βλέπω το επίσημο δελτίο κάθε μέρα στις 6:00, μόνο αυτό, ενώ το βράδυ επιδιώκω να βλέπω κάποια ταινία. Ασχολούμαι με το κινητό και το facebook, μιλάω με φίλες και φίλους, ενώ σίγουρα θα πεινάσω κατά τις 12:00 και θα αναζητήσω κάποιο γλυκό, που το έχουμε κάνει εμείς, όπως χαλβά, σάμαλι, σοκολατόπιτα, ή απ’ έξω.
Σας λείπει η δουλειά σας, ο εγγονός σας…;
Μου λείπει πάρα πολύ ο εγγονός μου, έχω να τον δω πάνω από 40 μέρες, αλλά το καλό είναι πως η μαμά του, μας στέλνει βιντεάκια και τον χαίρομαι μέσα από αυτά, τα οποία είναι εντυπωσιακά. Κάποια στιγμή θα κάνω ένα ολόκληρο ντοκιμαντέρ, για το πώς μεγαλώνει αυτό το παιδάκι. Ο μικρός Φώτης είναι 7 μηνών τώρα. Μέχρι πριν τον κορονοϊό τον έβλεπα πολύ συχνά μέσα στην εβδομάδα, όχι κάθε μέρα, η Ντορίτα πήγαινε κάθε μέρα, τώρα δεν πηγαίνει. Τα παιδιά έρχονταν και μας έβλεπαν, τώρα όμως όχι, λόγω της κατάστασης. Περιμένουμε πώς και πώς να τελειώσει η καραντίνα, να φύγουμε μαζί με τους γονείς του, να πάμε ένα μικρό ταξιδάκι στο Γαλαξίδι.
Το Πάσχα αυτό θα είναι διαφορετικό για όλους μας.
Εμείς δεν κάνουμε ποτέ εντυπωσιακά Πάσχα, εξαιτίας των καταστημάτων, έπρεπε να είμαστε πάντα εδώ, γιατί εξυπηρετούσαμε τα μαγαζιά, δεν τρέχαμε στα βουνά και στα λαγκάδια. Την Κυριακή του Πάσχα κλείναμε νωρίς τα μαγαζιά, γιατί και ο κόσμος ψωνίζει νωρίς για να φάει. Μετά μαζευόμασταν στο σπίτι για φαγητό, όπου είχαμε αρνάκι με πατάτες στο φούρνο, μαρουλοσαλάτα, μυζήθρα, τζατζίκι, αβγά, τσουρέκι… κλασικά πράγματα.
Το φετινό πασχαλινό τραπέζι τι θα έχει στρωμένο για φαγητό;
Τα ίδια, το πασχαλινό μενού, όσων χρονών κι αν είσαι, θέλεις να είναι ο ίδιο, δεν μπορείς να φας συναγρίδα, ούτε κοκκινιστό μοσχάρι, το DNA σου είναι εθιμοτυπικά συνδεδεμένο με αυτό το κλασικό μενού, ενώ το επιδόρπιο έχει φραουλίτσες της εποχής.
Αυτή τη φορά θα κάνετε μόνοι σας Πάσχα, εσείς και η σύζυγός σας;
Θα έρθει και ο μεγάλος γιος της Ντορίτας, ο «γεροντοκόρος», που μένει ακριβώς από κάτω από εμάς. Η Ντορίτα θα μαγειρέψει το αρνάκι… βασικά κάνει σκόρδα με αρνάκι και όχι αρνάκι με σκόρδα. Το να στερηθείς για ένα μικρό διάστημα κάτι είναι εύκολο, άλλα είναι τα προβλήματα.
Ποιο είναι το Πάσχα που θυμάστε έντονα;
Πριν από πάρα πολλά χρόνια, προς το τέλος της 10ετίας του ’70, νέοι και ωραίοι, κανονίσαμε μια πολύ μεγάλη παρέα, 40 άτομα, να πάμε στον Αϊ-Γιάννη στο Πήλιο, να κάνουμε Πάσχα. Ανήμερα, είχαμε κανονίσει να ψήσουμε μόνοι μας με δύο αρνιά, είχαμε βρει το μέρος, έχοντας μια υποστήριξη από μια ψαροταβέρνα που θα μας έδινε πιάτα και τέτοια, που δεν δούλευε λόγω της ημέρας. Τότε έπιασε βροχή… εμείς βρήκαμε δύο παλιές σκάφες του πλυσίματος, βάλαμε μία πάνω από το αρνί και μία πάνω από τον ψήστη κι έτσι συνεχίσαμε απτόητοι. Το Πάσχα για εμάς τους Έλληνες είναι ίσως η μεγαλύτερη χριστιανική γιορτή, ακόμα και από τα Χριστούγεννα. Συνδυάζεται με την άνοιξη και τη φωτεινότητα, που είναι συνυφασμένη με το χαρακτήρα μας. Θα το στερηθούμε φέτος, θα γίνει αναστάτωση, θα στεναχωρηθούμε, θα θέλουν κάποιοι να πάνε στα χωριά τους, δεν θα τους αφήσουν και θα γίνουν διάφορα πράγματα που δεν θα είναι πολύ καλά. Δεν είμαστε μόνο εμείς, αλλά όλος ο πλανήτης, που πρέπει να κάνει υπομονή και κουράγιο. Πρέπει να περιορίσουμε τώρα τις απολαύσεις μας, για να τις έχουμε πολλά χρόνια μετά, κυρίως τα παιδιά και τα εγγόνια μας, αλλά και όσοι έρθουν στο μέλλον.
Ονειρευόσασταν φέτος να ήσασταν παρέα με τον εγγονό σας, καθώς είναι το πρώτο του Πάσχα;
Ναι, το ονειρευόμουν, αλλά επειδή θέλω να τον δω του χρόνου, του παραχρόνου δεν θα τον δω φέτος. Θα τον βάλω μέσα σε όλα τον εγγονό μου. Δεν θα του κάνω ποτέ «μάθημα» τεντώνοντας το χέρι, θα του λέω παραμυθάκια, θα τον βγάζω βόλτα, θα κουβεντιάζουμε, θα απαντάω στις ερωτήσεις του, θα τον αφήνω να παίζει στις παιδικές χαρές με τα άλλα παιδάκια. Μέσα από αυτή την απαλή σχέση, θα του μεταφέρω πολλά μηνύματα. Όταν θα αρχίσει να τρώει κανονικά, θα ξεκινήσουμε από χασαποταβέρνα… θα φάει κοκορέτσι, σπληνάντερο, αρνάκι σούβλας, παϊδάκια, να μάθει πρώτα τα ψητά της Ελλάδας και μετά θα τον προχωρήσω στα υπόλοιπα. Θέλω να σου πω ότι σύντομα θα γίνω παππούς για δεύτερη φορά.
Έρχεται και δεύτερο εγγόνι στην οικογένεια;
Η κοπέλα του Παναγιώτη, του μεσαίου γιου της Ντορίτας, είναι έγκυος και το Σεπτέμβριο περιμένουμε και δεύτερο εγγόνι, κι εκείνο είναι αγόρι, θα κάνουμε ποδοσφαιρική ομάδα.