Σε μια εξομολόγηση καρδιάς πέρασε ο Ιάκωβος Γκόγκουα σε συνέντευξή του στο ΕΓΩ και στον Ανδρέα Θεοδώρου και μίλησε για τις δύσκολες συνθήκες που έζησε στην Γεωργία.
Έζησες στη μετεμφυλιακή Γεωργία στην ηλικία των 12 για δύο έτη. Ποιες είναι οι πιο σκληρές εικόνες που κλήθηκες να αντιμετωπίσεις τότε;
Σοκ, δέος, αβεβαιότητα, φόβος και χρώματα όπως μαύρο και γκρι είναι αυτά τα οποία μου έχουν μείνει σαν εικόνες από την Γεωργία. Ωστόσο, ευτυχώς είχα δίπλα μου ανθρώπους, οικογενειακούς φίλους, με τους οποίους ένιωσα αγάπη κι ασφάλεια τα δύο χρόνια που έμεινα εκεί χωρίς τους γονείς μου. Είναι πάρα πολύ δύσκολο για ένα παιδί 11-12 ετών να βιώσει κάτι τέτοιο. Δεν θυμάμαι ακριβώς πως τα κατάφερα, ήταν πάρα πολύ δύσκολο διάστημα αφού χρειάστηκε να επιβιώσω σε πολύ δύσκολες συνθήκες.
Φαντάζομαι για ένα παιδί που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα είναι σοκαριστικό να ζει σε ένα σπίτι χωρίς ρεύμα ή χωρίς νερό.
Ναι είναι σοκαριστικό αλλά μόλις ξεπεράσεις το γεγονός ότι έχασες κάτι «δεδομένο» και κάτι που δικαιούσαι να έχεις, ότι σου έχουν δημιουργήσει σκληρές συνθήκες όπως το να μην έχεις ρεύμα ή νερό, να μην έχεις τους γονείς σου, τους φίλους σου, να μη γνωρίζεις τη γλώσσα που μιλάνε οι συμμαθητές σου, το παίρνεις απόφαση. Βλέπεις ότι η ίδια συνθήκη ισχύει για όλους και δεν είσαι κάτι διαφορετικό. Σταματάς να γκρινιάζεις και να παραπονιέσαι κι ασχολείσαι με το τι θα συμβεί από εδώ και στο εξής με τα υπάρχοντα δεδομένα.