Η Βάσω Λασκαράκη ξεκαθαρίζει – «Δεν θέλω να με ρωτάνε για το Σόι σου»
"Ήταν σαν να έφυγα από μια οικογένεια πολύ απότομα, και ξαφνικά, μέσα σε ούτε έναν μήνα, έπρεπε να ενσωματωθώ σε μια άλλη. Ήταν συναισθηματικό το σοκ".
Η συναισθηματική μετάβαση από το «Σόι» στο «Έρωτας μετά» ήταν ξαφνική και δύσκολη για τη Βάσω Λασκαράκη, σε βαθμό που δεν θέλει να επιστρέψει στην κωμική σειρά εάν και εφόσον ξαναγίνει. Η ίδια απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια στις ερωτήσεις του Βασίλη Ανδριτσάνου, στο περιοδικό Τηλέραμα.
Πώς ήταν η μετάβαση από την κωμωδία στο δράμα;
«Σίγουρα ήταν δύσκολη. Είχα συνηθίσει σε ένα πράγμα και τα εκφραστικά μου μέσα είχαν προσαρμοστεί 5 χρόνια επί 10 ώρες την ημέρα στην κωμωδία. Δεν ήταν δύσκολη η υποκριτική μετάβαση, γιατί είχα τη βοήθεια των σκηνοθετών να με “χτυπάνε” αλύπητα, ήταν δύσκολη η συναισθηματική μετάβαση. Ήταν σαν να έφυγα από μια οικογένεια πολύ απότομα, και ξαφνικά, μέσα σε ούτε έναν μήνα, έπρεπε να ενσωματωθώ σε μια άλλη. Ήταν συναισθηματικό το σοκ».
Πιστεύετε πως πήραμε το μάθημά μας από τα ριάλιτι και φέτος έχουμε κάνει στροφή στη μυθοπλασία;
«Δεν νομίζω ότι κάνουμε στροφή στη μυθοπλασία. Υπάρχουν ακόμα πολλά ριάλιτι στον αέρα. Ούτε κανείς παίρνει κάποιο μάθημα… Είναι τι θέλει το κοινό τη δεδομένη εποχή. Το κοινό σήμερα είναι μπερδεμένο, όπως όλοι οι άνθρωποι στην καθημερινότητά τους, με όλα αυτά που μας έχουν βρει τα τελευταία χρόνια. Το κοινό έχει ένα τηλεκοντρόλ στα χέρια του και επιλέγει όποιο θέαμα το κάνει να περνά καλύτερα και να χαλαρώνει».
Θα θέλατε να επιστρέψει το «Σόι σου» στους δέκτες μας;
«Δεν είμαι υπέρ των come back των σειρών. Θα προτιμούσα να έπαιρνε κάποιος το “Σόι” και να το έκανε μια ωραία ταινία, γιατί δεν ξέρω αν όλο αυτό θα μπορούσε να ξαναγίνει. Όταν ολοκληρώνεται ένας κύκλος, δεν ξέρω αν μπορούμε να το ξανακάνουμε όλο αυτό. Φυσικά είναι μια σειρά που όχι απλώς την έχω αγαπήσει, είναι πυκνότητα ζωής σε αυτά τα πέντε χρόνια, με αυτούς τους ανθρώπους, και συναισθηματικά δεν θέλω να με ρωτάνε, γιατί στενοχωριέμαι, υπάρχει αυτή η συγκίνηση. Το έχω κρατήσει μέσα μου σαν ένα πολύτιμο κομμάτι και της ζωής μου και της δουλειάς μου. Δεν ξέρω όμως αν θα με ενδιέφερε να ξαναγίνει».