Για την συνεργασία του με την Ρένα Βλαχοπούλου στην ταινία «Η Κόμισσα της Κέρκυρας» μίλησε στο Λοιπόν και στην Κυριακή Δερέμπεη ο Μανώλης Δεστούνης.
-Κύριε Δεστούνη, συμμετείχατε στο έργο «Η Κόμισσα της Κέρκυρας». Μια μουσική κωμική ταινία του 1972, σε παραγωγή Φίνος Φιλμ. Η σκηνοθεσία και το σενάριο ανήκαν στον Αλέκο Σακελλάριο.
Αισθάνομαι πολύ τυχερός που μπόρεσα να ζήσω τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Μακάρι να μπορούσα να μοιραστώ μαζί σας όλες αυτές τις εικόνες και τα συναισθήματα, τα οποία δεν μπορούν να αποτυπωθούν με λέξεις. Με την υπέροχη σομπρέτα Ρένα Βλαχοπούλου, περάσαμε δύομισι μήνες στο νησί. Συγκινούμαι κάθε φορά που σκέφτομαι τις εμπειρίες που έζησα, μαζί με τόσο σπουδαίους ηθοποιούς. Η Ρένα ήταν ένας αξεπέραστος θηλυκός «κλόουν» και την αγαπούσα πολύ, όπως και τον άλλον τον γλύκα, τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τον αγαπημένο μου!
-Ποια αίσθηση σας έχει αφήσει το γεγονός ότι δουλέψατε με τη Ρένα Βλαχοπούλου;
Η αίσθηση ήταν αξεπέραστη, αφού δούλεψα και στο θέατρο μαζί της. Είχα πολύ στενές σχέσεις με τη Ρένα και με τον άντρα της, τον Γιώργο Λαφαζάνη. Έτρεφαν αισθήματα αγάπης και εκτίμησης για το πρόσωπό μου. Μάλιστα, είχα κάνει ντουέτο με τη Ρένα, στο θέατρο Ακροπόλ, αλλά και στο θέατρο Ρεξ, στη σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη». Η Ρένα ήταν περιβόλι, πηγή χαράς. Ήταν σπουδαία. Από την ώρα που ερχόταν, έκανε καλαμπούρι, αλλά όταν κάναμε τις σκηνές ήταν μια πλήρης και εξαιρετική επαγγελματίας. Μας έκανε να γελάμε και στα διαλείμματα. Τόσο σπουδαία γυναίκα ήταν.