Στο περιοδικό “Λοιπόν” και τη Θεοφανία Ανδρονίκου Βασιλάκη έδωσε συνέντευξη η ηθοποιός Νέλλη Παππά, η οποία μίλησε για την εποχή που γυριζόταν η ταινία “Της κακομοίρας”, με τον Κώστα Χατζηχρήστο στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ζήκου.
Πως πήρατε το ρόλο στην ταινία κυρία Παππά;
Εκείνη την εποχή, με φώναξε ο Χατζηχρήστος, να υπογράψω συμβόλαιο ώστε να παίξω στο θέατρο, στον θίασό του. Εφόσον αρχίσαμε και παίζαμε, μου έγινε πρόταση να παίξω στην ταινία.
Πολλά από τα γυρίσματα έγιναν σε φυσικούς χώρους…
Ναι, το μπακάλικο στο οποίο δούλευε ο Ζήκος δεν ήταν σκηνικό, αλλά ένα μαγαζί, πίσω από το στούντιο του Φίνου. Εκεί έγιναν τα γυρίσματα. Ένα μικρό μαγαζάκι, το οποίο είχαν διαμορφώσει σύμφωνα με τις σκηνές.
Οι υπόλοιποι εξωτερικοί χώροι που βλέπουμε στην ταινία πού ήταν;
Γυρίζαμε σε διάφορες γειτονιές, για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Στο κέντρο της Αθήνας, στην Πλάκα, όπου εκείνη την εποχή γυρίζονταν πολλές ταινίες.
Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας μια συνηθισμένη μέρα γυρισμάτων;
Ξυπνούσαμε πολύ νωρίς το πρωί και δίναμε ραντεβού σε ένα ορισμένο σημείο. Τα γυρίσματα είχαν μεγάλη διάρκεια, καθώς ήμασταν με το συνεργείο από τις επτά το πρωί, μέχρι την ώρα του θεάτρου. Δουλεύαμε ατελείωτες ώρες και περνούσαμε με σειρά προτεραιότητας, ανά σκηνή. Δεν είχαμε συγκεκριμένο ωράριο. Απλά τελειώναμε λίγο πριν φύγουμε για το θέατρο.
Τα κοστούμια ήταν δικά σας ή σας τα έδινε η παραγωγή;
Η παραγωγή δεν παρείχε ενδυματολόγο και ρούχα για τους ηθοποιούς, γι’ αυτό επιμελούμασταν εμείς οι ίδιοι το ντύσιμό μας.
Την ώρα των γυρισμάτων, εκτός στούντιο, σας πλησίαζε ο κόσμος; Δεχόσασταν εκφράσεις θαυμασμού;
Στα εξωτερικά γυρίσματα, θα μπορούσε να τύχει να συναντήσουμε πολυκοσμία. Ακόμη, μας σταματούσε ο κόσμος, ώστε να μας σφίξει το χέρι, να μας ρωτήσει τι κάνουμε. Ομολογουμένως, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να καθυστερήσει την διαδικασία των γυρισμάτων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η παραγωγή αναλάμβανε να περιορίσει τον κόσμο, να μη περνάει από τους δρόμους που χρησιμοποιούσαμε, ώστε να μην αποσπά την προσοχή μας.
Ο Κώστας Χατζηχρήστος πώς ήταν σαν συνεργάτης;
Ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος και πολύ ταλαντούχος. Τα γυρίσματα μαζί του ήταν απολαυστικά. Κάναμε τέσσερις, πέντε ταινίες μαζί και παίξαμε και στο θέατρο.
Συνεργαστήκατε και με μια μεγάλη κυρία του θεάτρου και του κινηματογράφου, τη Μαρίκα Νέζερ….
Η Μαρίκα υπήρξε η πιο καλή καρατερίστα που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Στη μνήμη μου, παραμένει χαρακτηριστικά η γλυκύτητά που απέπνεε. Ήταν πολύ τρυφερή στα πλέον κωμικά της και αυτό την έκανε ξεχωριστή. Προσωπικά, πέρασα πολύ ωραία μαζί της και είχαμε γίνει φίλες. Είχαμε σχέση μαμάς-κόρης, γιατί ήταν μεγαλύτερη σε ηλικία.
Είχατε καλή σχέση δηλαδή οι ηθοποιοί μεταξύ σας.
Όλοι οι ηθοποιοί εκείνης της εποχής ήταν αξιόλογοι. Ήμασταν αγαπημένοι μεταξύ μας. Δεν είχαμε καυγάδες, ούτε κόντρες και διαφορές να λύσουμε. Πηγαίναμε ησύχως στις πρόβες και στα γυρίσματα, περιμένοντας υπομονετικά την σειρά μας ώστε να ολοκληρώσουμε τις σκηνές μας. Θα σκεφτεί κανείς, πως όταν είσαι από τις επτά το πρωί έως τις επτά το απόγευμα, σε μια τέτοια διαδικασία γυρισμάτων, η πολύωρη εργασία μπορεί να κουράσει, να διαταράξει τις ισορροπίες. Όμως, στην περίπτωση την δική μας δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Δεν δυσανασχετούσε κανένας. Υπήρξε μια δουλειά οικογενειακή, ζεστή και «μαζεμένη».
Αυτό συνέβη σε όλες τις συνεργασίες σας; Έχετε παίξει σε σαράντα ταινίες….
Ο κινηματογράφος, μου έχει προσφέρει πολύ όμορφες στιγμές. Ουδέποτε τσακώθηκα ή πικράθηκα από τους συνεργάτες μου. Οι μεγαλύτεροι, υπήρξαν γενναιόδωροι με τους μικρότερους και τους βοηθούσαν.
Οπότε σας φαίνονται ξένα όλα αυτά που ακούγονται στις μέρες μας περί κακοποίησης και σεξουαλικής παρενόχλησης…
Τα δικά μας χρόνια, ήταν πιο αθώα. Προσωπικά, δεν έχω κανένα παράπονο από το επαγγελματικό περιβάλλον, στο οποίο δούλεψα. Τουλάχιστον από όσα γνωρίζω και μέσα από τα προσωπικά μου βιώματα, δεν έχω να θυμάμαι κάτι άσχημο ή ακραίο. Δεν με ενόχλησε ποτέ κανείς και εάν με ενόχλησε, απάντησα γυρνώντας την πλάτη μου.
Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;
Ήμουν χορεύτρια και δασκάλα χορού. Η ενασχόλησή μου με τον χορό, προέκυψε κατόπιν παρότρυνσης του θείου μου. Εκείνος διατηρούσε την δική του σχολή χορού, στη Νέα Σμύρνη, με μπαλέτο. Μου λέει, ενώ εργαζόμουν τα πρωινά, γιατί δεν δοκιμάζεις εάν σου αρέσει; Γράφτηκα, κρυφά από τη μητέρα μου, στο τμήμα και αναγκαζόμουν να της λέω πολλά ψέματα, για να πηγαίνω. Το θέατρο, δεν υπήρχε ακόμη στα σχέδιά μου.
Και έπειτα; Πώς προέκυψε το θέατρο;
Μια μέρα, που κάναμε πρόβες για να χορέψουμε σε μια ταινία, ήρθε στην πρόβα κάποιος σκηνοθέτης. Με πλησιάζει, λέγοντάς μου «Εσύ με τόσο ωραίο πρόσωπο και καλλίγραμμο σώμα, γιατί δεν γίνεσαι ηθοποιός;». Ο συγκεκριμένος, διατηρούσε τη δική του δραματική σχολή. «Μα εγώ δεν γνωρίζω κανέναν, είναι άγνωστοι όλοι αυτοί για μένα…» του λέω. Το μεράκι για την δραματική σχολή, υπήρχε μέσα μου, αλλά δίσταζα να το μοιραστώ με την οικογένειά μου. Μου έδωσε το τηλέφωνο ενός μακιγιέρ, ο οποίος επιμελείται το μακιγιάζ των ηθοποιών του κινηματογράφου, ώστε να με συστήσει κάπου.. Ο μακιγιέρ με παρέπεμψε σε κάποιον παραγωγό, του οποίου το όνομα δεν έχω συγκρατήσει. Άρχισα να κάνω διαφημιστικά, επειδή έβλεπαν σ’ εμένα μια ενδιαφέρουσα φυσιογνωμία και είχα ωραίο πρόσωπο. Όλα αυτά, τα έκανα κρυφά από την οικογένειά μου.
Ποια ήταν η πρώτη σας ταινία;
Άρχισαν να ψάχνουν ηθοποιούς για κάποιο έργο με πρωταγωνιστές την Καρέζη και τον Μπάρκουλη… Όλες τις φίρμες της εποχής. Κάποια στιγμή, ο υπεύθυνος του γραφείου, με σύστησε στη σκηνοθέτιδα Μαρία Πλυτά, η οποία σκηνοθέτησε την ταινία «Τα ναυάγια της ζωής». Έτσι προέκυψε η πρώτη μου συμμετοχή σε ταινία.
Και από εκεί ξεκίνησε η καριέρα σας…
Έτσι, άρχισαν να με πλησιάζουν σκηνοθέτες και παραγωγοί, ώστε να μου προτείνουν να συμμετάσχω σε διάφορες ταινίες. Αργότερα, άρχισα τη φοίτηση σε δραματική σχολή και μάλιστα κρυφά από τη μητέρα μου. Πέρασα δύσκολα με τη μητέρα μου, λόγω του επαγγέλματος που διάλεξα, μα όταν άρχισε να βλέπει ότι δεν πήρα τον κακό τον δρόμο… ισορροπήσαμε.
Από τους νέους ηθοποιούς ξεχωρίζετε κάποιον;
Μου αρέσει πολύ ο Μαρκουλάκης.