Η Νέλλη Γκίνη σε μια εξομολόγηση εκ βαθέων: «Μέχρι αυτή τη στιγμή κουβαλώ το δικό μου σταυρό»

Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Νέλλη Γκίνη στην εφημερίδα On Time Σαββατοκύριακο και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου. Μέσα σε όλα, η αγαπημένη μας ηθοποιός μίλησε για την απόφαση να κρατήσει ένα παιδί εκτός γάμου, την προσωπική της ζωή και τον έρωτα καθώς και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στη μακρόχρονη καλλιτεχνική της διαδρομή.

Είστε ένας πολύ δυνατός και αποφασιστικός άνθρωπος. Γιατί εκείνα τα χρόνια, το να αποφασίσει μια γυναίκα να κρατήσει ένα παιδί εκτός γάμου ήταν πολύ δύσκολο. Μεγάλη απόφαση, αλλά εσείς το τολμήσατε.

Εννοείται. Μιλάμε για το 1986, άλλη η κοινωνία τότε. Κι επειδή ήμουν και πρόσωπο γνωστό, έγινε μεγάλος ντόρος. Έτσι κι αλλιώς, εμένα το παιδί μου μου το έστειλε η Παναγία και πραγματικά το εννοώ αυτό. Ήμουν σε μια φάση της ζωής μου που την παρακάλεσα να μου χαρίσει ένα παιδί γιατί είχα δόξα, χρήματα αλλά ένιωθα κενή. Ήθελα πολύ ένα παιδί. Και πήγα και το εξομολογήθηκα αυτό γονατιστή στην εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης στη Θεσσαλονίκη. Ήταν ένα θαύμα. θυμάμαι, χαρακτηριστικά, της είπα: «Παναγίτσα μου, είμαι πάρα πολύ αχάριστος άνθρωπος γιατί, ενώ έχω την υγεία μου, χρήματα, δόξα, νιώθω ένα μεγάλο κενό μέσα μου. Βοήθησε με». Ήμουν πολύ ερωτευμένη τότε με τον πατέρα του γιου μου. Όταν τελείωσε η σεζόν στην Αθήνα, ανέβηκε η παράσταση και στη Θεσσαλονίκη όπου διαπίστωσα ότι ήμουν έγκυος. Εκτιμώ πάρα πολύ και σέβομαι τους ανθρώπους, αλλά η ζωή είναι δική μου και την κάνω εγώ ότι θέλω. Εγώ αποφασίζω τη ζωή μου, κανένας άλλος.

Οι γονείς σας πως το πήραν;

Στήριξαν την απόφαση μου εκατό τοις εκατό. Στάθηκαν στο πλευρό μου.

Θεωρείτε ότι, όπως ήσασταν στην καριέρα σας ευλογημένος άνθρωπος, το ίδιο συνέβη και στην προσωπική σας ζωή;

Όχι, καμία σχέση. Για κάποιο λόγο, εγώ είμαι πραγματικά ευλογημένη στην καριέρα μου, δεν θεωρώ ότι υπήρξα τυχερή στο ερωτικό κομμάτι και, για να μη ρίχνω στους άλλους κάποιες ευθύνες, νομίζω ότι ήταν καθαρά δικό μου το φταίξιμο. Πρώτον, δεν είχα χρόνο να διαθέσω σε μια σχέση. Προσωπική ζωή δεν είχα. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, γιατί είμαι πάρα πολλά χρόνια μόνη μου, ίσως και δεκαεπτά, έπαψε πια να με ενδιαφέρει αυτό το κομμάτι. Έχει κλείσει αυτός ο κύκλος για μένα. Αγάπησα, με αγάπησαν, ερωτεύτηκα, έζησα την αγάπη και τον έρωτα, μια χαρά τα γεύτηκα όλα αυτά. Αυτή είναι η ζωή μου, αυτή είμαι εγώ. Έχω τον κόσμο που με αγαπάει και με στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια. Ξέρετε τι υπέροχο είναι να βγαίνεις από την πόρτα σου και να σε βλέπει ο άλλος και να σε χαιρετάει, να σε αγκαλιάζει, ακόμα και νέα παιδιά, που παρακολουθούν τον ελληνικό κινηματογράφο, να μου λένε «εσείς δεν είστε στις ταινίες;» και να βλέπεις τη χαρά στα μάτια τους; Ή στο θέατρο να έρχεται και να σε αγγίζει ο άλλος και να σου λέει «αχ, τι καλή που είστε» και να εισπράττω αυτή την τεράστια αγάπη;

Θεωρώ ότι και με την απόφαση σας τότε να κρατήσετε ένα παιδί γίνατε βορά των ΜΜΕ.

Οι κακοήθειες και τα δημοσιεύματα της τότε εποχής γι’ αυτή τη συνειδητή μου επιλογή δεν μπόρεσαν να με νικήσουν ως άνθρωπο και καλλιτέχνιδα. Η ζωή μου δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Είχε και αγκάθια. Έχω πολλά «ups and downs» στη ζωή μου. Έχω δει το πολύ σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας, έχω αντιμετωπίσει και οικονομικά προβλήματα, αλλά θεωρούσα ότι τα προβλήματα είναι δικά μου, οι κινήσεις, τα λάθη, τα σωστά, επίσης δικά μου. Εγώ κουβαλούσα σιωπηλά τον δικό μου σταυρό. Και μέχρι αυτή τη στιγμή εξακολουθώ να το κάνω.