Το να αποκτήσει μια γυναίκα παιδί με δωρητή σπέρματος, ενδεχομένως να μην είναι κάτι που θέλει να συζητά δημοσίως. Όχι, όμως, η Πανίτσα Χατζηαράπη. Το δεξί χέρι του Αντρέα Γεωργίου, που οι περισσότεροι γνώρισαν μέσα από τα «Άσπρα Μπαλόνια» και το «Μπρούσκο», είναι ένας άνθρωπος που έχει ως ζητούμενο να δώσει πίσω όση αγάπη εισέπραξε από την οικογένεια και τους φίλους της και μιλά στο Down Town Κύπρου και στην Κωνσταντίνα Γεωργίου.
Τι σε έκανε να πάρεις αυτή την απόφαση;
«Δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς ένα παιδί. Προέρχομαι από μια πολύ ευτυχισμένη και δεμένη οικογένεια. Είμαι 38 χρονών και αισθανόμουν ότι στένευαν τα ηλικιακά μου περιθώρια.»
Από τη στιγμή που προέρχεσαι από μια τόσο δεμένη οικογένεια, δεν θα ήθελες να προσφέρεις το ίδιο και στο παιδί σου;
«Ίσα-ίσα που το παιδί μου θα μεγαλώσει σε μια τέτοια οικογένεια. Έχω πάρει τόση αγάπη, που είμαι έτοιμη να την προσφέρω πίσω. Μπορώ να ανταπεξέλθω και μόνη μου. Είχα διάφορες σχέσεις στη ζωή μου, ενώ στο παρελθόν υπήρξα και αρραβωνιασμένη. Δεν προέκυψε, όμως, να αποκτήσω ένα παιδί. Είχα ρίξει το βάρος στη δουλειά. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα, ότι δεν θέλω όταν κοιτάξω πίσω μετά από χρόνια να μην υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από την επαγγελματική μου πορεία.»
Ποια ήταν η αντίδρασή του περίγυρού σου όταν το ανακοίνωσες;
«Σίγουρα, όταν το ακούσεις την πρώτη φορά, σοκάρεσαι. Μετά από συζήτηση, η οικογένεια και οι φίλοι μου, με προέτρεψαν να το κάνω.»
Υποθέτω ότι είναι δύσκολο να επιλέγεις δότη, ο οποίος ουσιαστικά είναι ο πατέρας του παιδιού σου…
«Είναι μεγάλη ευθύνη. Γνωρίζεις όμως το γενεαλογικό δέντρο, το ιατρικό ιστορικό και τα χαρακτηριστικά του δότη.»
Είναι απαραίτητη προϋπόθεση να μη γνωρίσει ο δότης σπέρματος το παιδί του;
«Ο μόνος λόγος για να «σπάσει» αυτό το απόρρητο, είναι για θέμα υγείας, είτε του δότη, είτε του παιδιού.»
Πέρα από το συναισθηματικό κομμάτι, φαντάζομαι ότι υπήρχε και το οικονομικό, καθώς πρόκειται για μια δαπανηρή διαδικασία.
«Πήγα πάρα πολύ οργανωμένη στην Αθήνα. Ήξερα πως χρειαζόμουν ένα συγκεκριμένο ποσό κι έκανα τα αδύνατα-δυνατά για να το συγκεντρώσω. Πούλησα μέχρι και το αυτοκίνητό μου, αλλά δεν με ένοιαξε. Ήθελα να στηρίξω την απόφασή μου, κάνοντας και τους άλλους να αντιληφθούν πως ήταν συνειδητή, η οποία πάρθηκε μετά από ώριμη σκέψη. Γι’ αυτό και είχα τη στήριξή τους.»
Νονός, θα είναι ο Ανδρέας Γεωργίου. Πόσα χρόνια είστε φίλοι;
«Δουλεύαμε μαζί στο Sigma το 2003. Τα τελευταία 7 χρόνια, κάνουμε κολλητή παρέα. Για μένα ο Αντρέας δεν είναι απλώς φίλος μου. Είναι αδελφός μου. Μαζί περάσαμε πολλά. Πάντα στηρίζει ο ένας τον άλλον. Η σχέση μας είναι δοκιμασμένη. Άντεξε και θα αντέξει στον χρόνο.»
Έχεις τη διεύθυνση παραγωγής σε τηλεοπτικές σειρές. Μια απαιτητική δουλειά, με σκληρά ωράρια. Έχεις σκεφτεί πώς θα «χωρέσει» ένα βρέφος σε αυτή την καθημερινότητα;
«Είναι αλήθεια ότι δουλεύω 15 ώρες την ημέρα. Δεν είμαι, όμως, η μοναδική εργαζόμενη γυναίκα. Στην εποχή μας, οι γυναίκες αποδεικνύουν πως μπορούν να συνδυάζουν καριέρα και οικογένεια. Παρά τις δυσκολίες, όταν πιστεύεις σε κάτι, μπορείς να το καταφέρεις. Για μένα, η εταιρία παραγωγής του Αντρέα και του Κούλλη (σ.σ. Νικολάου) έχει γίνει το σπίτι μου. Ξέρω ότι όπως τους στηρίζω, με στηρίζουν. Οπότε, μπορώ να κρατήσω τις ισορροπίες.»
Ο Αντρέας πώς σε έπεισε να βγεις στο γυαλί;
«Με την πειθώ και τη διπλωματία που τον διακρίνει. Στις πρώτες σκηνές, έβαλα τα κλάματα από το άγχος. Πάντα ήμουν πίσω από τις κάμερες και ξαφνικά έβλεπα τους συναδέλφους μου απέναντι. Ο Αντρέας, όμως, με βοήθησε πολύ, έστω κι αν ήταν αυστηρός μαζί μου ως σκηνοθέτης.»