Η Φιλαρέτη Κομνηνού σε μια σπάνια εξομολόγηση: «Ναι, μαλώναμε και κρατούσαμε μούτρα ο ένας στον άλλον»

Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε η Φιλαρέτη Κομνηνού, με αφορμή τη νέα της θεατρική παράσταση, στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Μιχάλη Ροδόπουλο. Ανάμεσα σε άλλα, μάλιστα, η έμπειρη ηθοποιός γύρισε πίσω στον χρόνο και μίλησε με τρυφερότητα για την καρμική της σχέση με τον αείμνηστο Ανδρέα Βουτσινά.

Πιο συγκεκριμένα, η Φιλαρέτη Κομνηνού εξομολογήθηκε αρχικά πως «υπήρξε μέντορας μου. Μαζί του έκανα τις περισσότερες παραστάσεις. Ήταν coach πολύ μεγάλων ηθοποιών και στην Αμερική και στο Παρίσι. Τον γοήτευε πρώτα να είσαι δάσκαλος και μετά σκηνοθέτης. Μαζί του έμαθα ουσιαστικά θέατρο. Καθόρισε τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την υποκριτική, από εκείνον έμαθα να είμαι απαιτητική από τον εαυτό μου, να ανεβάζω τον βαθμό δυσκολίας σε κάθε ερμηνεία. Μου αποκάλυπτε δυνατότητες που δεν φανταζόμουν ότι είχα, με ξάφνιαζε πάντα. Ήταν όμως και πολύ έντονος χαρακτήρας. Μέχρι που «έφυγε» ήμασταν κοντά, χανόμασταν για λίγους μήνες και μετά πάλι συναντιόμασταν.

Αν και κατά διαστήματα είχατε έντονες τριβές.

Ναι, μαλώναμε. Καμιά φορά ήταν σχεδόν κωμικοί οι καβγάδες μας και προσφέραμε θέαμα σε αυτούς που μας παρακολουθούσαν. Κρατούσαμε μούτρα ο ένας στον άλλον. Η Παυλίνα Βοσινάκη, που ήταν και φίλη του, γελούσε πάντα και έλεγε: «Κάνετε σαν ερωτευμένοι». Όταν μιλάω για τον Βουτσινά, αισθάνομαι ότι είναι παρών. Θυμάμαι ότι έπαιζα την Ανδρομάχη στις Τρωάδες που σκηνοθετούσε και μου ζήτησε να κόψω τα μαλλιά μου δέκα μέρες πριν από την πρεμιέρα στην Επίδαυρο. Εγώ πάντα είχα μακριά μαλλιά. Είναι σαν φετίχ. «Φοβάμαι» του λέω. «Έχω το σύνδρομο του Σαμσών, θα χάσω την δύναμη μου».

«Είσαι στα καλά σου; Τι είναι αυτά που λες;». Με τα πολλά συμφώνησε. «Τέλος πάντων, θα βάλεις μια περούκα. Εξάλλου στην Επίδαυρο είναι μακρινές οι αποστάσεις και δεν θα φανεί κάτι ψεύτικο». Όντως, φόρεσα μια πολύ ωραία κοντοκουρεμένη περούκα, σαν να ήμουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ύστερα από κάποιους μήνες πάω και κόβω τα μαλλιά μου πολύ κοντά, για δικούς μου λόγους. Και του τα στέλνω μέσα σε ένα φάκελο στο Παρίσι, στο σπίτι του, γράφοντας: «H κούρα έγινε. Ιδού τα πειστήρια». Με παίρνει στο τηλέφωνο. «Τι έκανες, μάγισσα;» φώναζε. «Άνοιξα τον φάκελο και γέμισε το σπίτι μου τρίχες». Κάναμε κάτι γέλια! Όταν χρόνια μετά «έφυγε» και πήγε ο γιος του, ο Μάρκος, στο σπίτι του, βρήκε αυτόν τον φάκελο σε ένα συρτάρι και μου τον έφερε για να τον έχω