Στο περιοδικό ΟΚ και τον Γιώργο Πράσινο έδωσε συνέντευξη η Έμιλυ Κολιανδρή. Η γνωστή ηθοποιός μίλησε για τα παιδικά της χρόνια και αποκάλυψε την απίθανη ιστορία πίσω από το όνομά της.
To όνομα Έμιλυ Κολιανδρή έχει κάτι το επιδαύρειο. Σαν να λέμε Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Λυδία Κονιόρδου…
Και πού να ήξερες και της μαμάς μου το επίθετο… Βιτώρη! Εντάξει, το Έμιλυ δεν είναι και Ηλέκτρα! Βασικά ήθελαν να με βγάλουν Εμμανουέλα, αλλά το ’79 που με βάφτισαν έκανε τεράστια επιτυχία μια σειρά από ερωτικές ταινίες, η Εμμανουέλα, και ο παπάς της εκκλησίας δεν δέχτηκε να με βγάλει με αυτό το όνομα. Έτσι, προτίμησαν το Έμιλυ, αλλά στην Κύπρο με φωνάζουν Μανωλίτα.
Γεννήθηκες στην Κύπρο;
Ναι. Η μαμά μου γεννήθηκε στην Κέρκυρα, όπου και γνώρισε τον πατέρα μου όταν σπούδαζαν και οι δύο Αγγλική Φιλολογία. Ερωτεύτηκαν και αποφάσισαν μετά τις σπουδές τους να πάνε να ζήσουν στην Κύπρο. Έχω μια αδελφή, 4 χρόνια μεγαλύτερή μου, επίσης καθηγήτρια Αγγλικών. Μόνο εγώ ξέφυγα! Τα παιδικά μου χρόνια ήταν τόσο ανέμελα και ξέγνοιαστα που το φέρω λίγο βαρέως σε σχέση με το πώς μεγαλώνουν τα δικά μου παιδιά. Ζούσα δίπλα στη θάλασσα, πάνω σε ένα ποδήλατο από μικρή ηλικία, χωρίς να έχουμε την αίσθηση του κινδύνου. Φεύγαμε το απόγευμα και επιστρέφαμε όταν νύχτωνε. Αυτό ήταν το σημάδι ότι πρέπει να γυρίσουμε. Νιώθω πως αυτό έχει παρέλθει, δεν υπάρχει περίπτωση να το ζήσουν τα σημερινά παιδιά.
Ήσουν από τα κορίτσια που κάθονταν μπροστά στην τηλεόραση παρακολουθώντας ελληνικές ταινίες;
Στην Κύπρο δεν είχαμε τη συνήθεια –όπως συμβαίνει στην Ελλάδα– να βλέπουμε τις ασπρόμαυρες ταινίες. Ωστόσο, κάτι πάθαινα με την Τζένη Καρέζη, είχε ένα κράμα παλιάτσου και δραματικότητας πολύ ζηλευτό. Οι γονείς μου είχαν αγάπη για το θέατρο και όταν έρχονταν στη Λεμεσό παραστάσεις από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, μας έπαιρναν μαζί τους. Επίσης, στο σπίτι υπήρχαν πολλά βιβλία –ανάμεσά τους και θεατρικά– και τα μεσημέρια τα έπαιρνα μόνη μου και τα έπαιζα, άλλαζα τη φωνή μου. Ένα τέτοιο, ας πούμε, είναι το Πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα. Αργότερα μπήκα σε θεατρική ομάδα, πέρασα στη Νομική Αθηνών και τότε αποφάσισα να δώσω εξετάσεις και για το Εθνικό.
Πώς είναι η δεκαετία των 40 που διανύεις; Έχεις κάνει τα ξεκαθαρίσματά σου;
Είναι μια πολύ καλή δεκαετία για μένα. Έχω ξεμπερδέψει με το κεφάλαιο της μητρότητας, τα παιδιά έχουν μεγαλώσει, υπάρχουν ωραίοι ρόλοι, αλλά η αλήθεια είναι πως διανύω μια δεκαετία που η βαρύτητα είναι ανελέητη. Δεν κάνω φοβερά πράγματα για την ομορφιά, ούτε μάσκες βάζω. Έχω δοκιμάσει να κάνω κάποιες παρεμβάσεις «εικαστικές» (γελάει), αλλά δεν με ευχαρίστησαν. Βλέποντας και τι συμβαίνει στο Χόλιγουντ, θεωρώ ότι μπορεί να χαθεί η μπάλα πολύ εύκολα.
Η Νικόλ Κίντμαν, η Ρενέ Ζελβέγκερ, η Τζένιφερ Άνιστον έχουν γίνει άλλες και τους έχει κάνει κακό και στην υποκριτική τους, έχει αλλοιωθεί και ο τρόπος που παίζουν. Αντιθέτως, η Κέιτ Γουίνσλετ εμφανίστηκε στη νέα της σειρά με παραπάνω κιλά, με τις ρυτίδες της. Αυτό για μένα είναι πολύ γοητευτικό. Να είσαι ωραίος, που σημαίνει να είσαι στην ώρα σου. Έχει μεγάλη αξία να έχεις συμφιλιωθεί με αυτό. Θεωρώ ότι είναι πιο ξεκούραστο.
Έζησες τους ρόλους της κάθε ηλικίας;
Ναι, αλλά πλέον στην τηλεόραση έχω καταντήσει να παίζω τη μαμά του Μιχαήλ Ταμπακάκη (σ.σ. στο Έρωτας μετά και στους 42°C), που ο ίδιος είναι γύρω στα 30. Είναι το βάσανο μιας ηθοποιού. Ίσως να φταίει σε αυτό ότι το κοινό θέλει να βλέπει στα έργα γενικά νέους, αψεγάδιαστους ανθρώπους, οπότε αυτό είναι με έναν τρόπο αρκετά φασιστικό.
Ο σύζυγός σου θεωρείται ένας από τους πιο γοητευτικούς Έλληνες ηθοποιούς. Πώς τον βλέπεις τώρα που μεγαλώνει και εκείνος;
Παραμένει ωραίος. Έχει πλάκα. Τις προάλλες έδειχναν σε μια εκπομπή φωτογραφίες από το Κλείσε τα μάτια, όπου ήταν παιδάκι. Αυτό που με συγκίνησε είναι ότι τον ήξερα και τότε. Και μεγαλώσαμε μαζί και παραμένει ένας πολύ ωραίος άντρας. Απλώς εγώ ήξερα και εκείνο το παιδάκι που έβλεπα…
Πηγή φωτό: ΟΚ! – Μάτα Σεραφειμίδου