Η Δώρα Χρυσικού αποτελεί όχι μόνο μία αξιόλογη περίπτωση ηθοποιού αλλά και μία αξιοθαύμαστη περίπτωση ανθρώπου, που κατάφερε να πολεμήσει με σθένος απέναντι στον καρκίνο και μάλιστα να καταφέρει να τον νικήσει. Σε συνέντευξή της στο περιοδικό Vita και τη δημοσιογράφο Γιάννα Τριανταφύλλη περιγράφει τις εναλλαγές των συναισθημάτων που ένιωσε αμέσως μετά τη διάγνωση αλλά και το στοιχείο εκείνο που της στέρησε η αρρώστιά της.
«Αν κάτι μού στέρησε ο καρκίνος, είναι η δυνατότητα να κάνω μεγαλεπήβολα και μακροπρόθεσμα όνειρα και σχέδια. Αν το καλοκαίρι σκεφτώ, πχ, ότι τα Χριστούγεννα θα ήθελα να πάω ένα ταξίδι, δεν θα κλείσω εκείνη τη στιγμή τα εισιτήρια, γιατί θα έχω στο πίσω μέρος του μυαλό μου ότι τον Οκτώβριο είναι οι εξετάσεις του 3μήνου μου, οπότε θα πρέπει πρώτα να βεβαιωθώ ότι όλα βαίνουν καλώς», εξομολογείται η Δώρα Χρυσικού.
«Αυτά τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής μου ζω με 3μηνα, σαν να παίρνω το «ελευθέρας» και την επιβράβευση ότι προχωρώ κανονικά. Όσο όμως απομακρύνεσαι χρονικά από τη νόσο και πλησιάζεις την πολυπόθητη 5ετία, που σύμφωνα με τους γιατρούς αποτελεί ένα χρονικό όριο ασφαλείας για τυχόν υποτροπή, νιώθεις όλο και πιο πολύ τη ζωή να νικάει και τον φόβο να συρρικνώνεται», παραδέχεται η ηθοποιός.
«Εγώ έχω όμως ακόμα 3 χρόνια μπροστά μου, γι’ αυτό και παραμένω φειδωλά και συγκρατημένα αισιόδοξη. Δεν ζω δηλαδή ως άρρωστη αλλά ως υγιής που απλώς ελέγχεται συχνά», τονίζει η Δώρα Χρυσικού για τη μάχη της με τον καρκίνο.
«Η αποδοχή του καρκίνου δεν είναι μια γραμμική διαδικασία. Μέσα σε αυτά τα 2 χρόνια έχω περάσει από όλα τα στάδια: μεγάλης δύναμης και αισιοδοξίας αλλά και κατάρρευσης, θλίψης, θυμού, αμέτρητων «γιατί», φόβου που σε παραλύει, κούρασης και πολλών άλλων καταστάσεων και συναισθημάτων. Αν μου έλεγε κανείς πριν από 5 χρόνια ότι στα 44 μου θα αρρώσταινα, θα έλεγα ότι είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας», εξομολογείται σε άλλο σημείο η Δώρα Χρυσικού.