Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Αμαλία Καβάλη στη δημοσογράφο Μαρία Κεφαλά και τον Τηλεθεατή. Η νεαρή πρωταγωνίστρια στις «Άγριες Μέλισσες», όπου ερμηνεύει την Ουρανία, μίλησε μέσα σε όλα για τις μέρες που βιώνουμε σε καραντίνα με την εξάπλωση του κορονοϊού στη χώρα μας.
Έχετε κοινά στοιχεία με την Ουρανία; Πως χτίσατε την πολύ επιτυχημένη περσόνα της;
Έχω αρκετά περισσότερα κοινά στοιχεία με την Ουρανία απ’ όσα αρχικά πίστευα. Όμως, ήδη στο δοκιμαστικό, όταν μου έδωσαν να διαβάσω το ρόλο, το κείμενο μου θύμιζε τη γυναίκα που βοηθούσε να σταθεί το νοικοκυριό μας όρθιο στα παιδιά μου χρόνια. Είναι μια γυναίκα με θετική προδιάθεση στη ζωή, που μπορεί να είναι συνάμα μαχητική και γλυκά υποχωρητική. Έτσι, κυρίως μέσω αυτής, κατανόησα την ιδιοσυγκρασία του ρόλου. Έπειτα προσέθεσα στοιχεία και από άλλους ανθρώπους του περιβάλλοντος μου, όπως από τη μοδίστρα πλάι στην οποία μαθήτευσα το καλοκαίρι, την Ευαγγελία Τσιούνη.
Πως διαχειρίζεστε την κατάσταση που ζούμε αυτή τη στιγμή;
Με χαροποιεί το ότι έχουμε γίνει μια ομάδα, προσέχουμε τους εαυτούς μας και τους «συμπαίκτες» μας απέναντι στον ιό, αφήνοντας πίσω παρατάξεις, τάξεις και – ιθα ήθελα – εθνικότητες. Εύχομαι αυτή η εγγραφή να μείνει μαζί μας και μετά την παρέλευση του ιού.
Προσωπικά με παραλύει η σκέψη πως αν από αμέλεια ή εγωισμό νοσήσω, μπορεί να αναγκάσω ένα γιατρό λόγω έλλειψης κλινών να αποφασίσει αν θα διασωληνώσει εμένα ή κάποιον άλλο μεγαλύτερης ηλικίας. Δεν θέλω να ευθύνομαι για ένα τόσο κακοποιητικό δίλημμα σε μια άλλη ψυχή. Μόνο που το σκέφτομαι αυτό, μια χαρά μου φαίνεται η απομόνωση.
Να έχω την ευκαιρία τώρα να πάρω τηλέφωνο ανθρώπους που έχω αμελήσει, ή να δω επιτέλους τις πενήντα ταινίες που πρέπει να δω στη ζωή μου χωρίς τύψεις οκνηρίας, να διαβάσω ένα βιβλίο,, να χαθώ στους δρόμους της γειτονιάς μου και να το ονομάσω «σωματική άσκηση» ή να γνωρίσω σε βάθος ένα συνθέτη που μόνο επιδερμικά άγγιζα. Όλη αυτή τη συνέντευξη την έγραψα ακούγοντας Nino Rota, ίσως σε αυτό ευθύνεται ένας ελαφρύς λυρισμός που δεν μπόρεσα να αποδιώξω.