Στο περιοδικό Vita και στην Άννα Μαρία Δρόσου μίλησε η Γιούλικα Σκαφιδά για το ελληνικό #Me Too και για το πως είχε βιώσει κι η ίδια ένα διάστημα προβών.
Ποιες είναι οι σκέψεις σου για το ελληνικό #Me Too;
Κάθε αποκάλυψη είναι πολύ λυπηρή. Χαίρομαι πολύ βέβαια που με αφορμή μια γενναία γυναίκα ο κόσμος άκουσε κι ήταν έτοιμος να ακούσει. Να μην είμαστε όμως υποκριτές και να δεχθούμε να ακούσουμε γυναίκες διαφορετικές, άσημες, από διαφορετικά backgrounds, χωρίς καχυποψία και δεύτερες σκέψεις. Το θέατρο είναι ένας λαμπερός τόπος, οι άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτό ειλικρινείς, βασίζονται στην αλήθεια για να υποκριθούν. Αυτά τα περιστατικά, που καλώς βγήκαν προς τα έξω, είναι η εξαίρεση. Ελπίζω την επόμενη ημέρα, που το τοπίο θα ξεκαθαρίσει και οι άνθρωποι που βασανίστηκαν θα δικαιωθούν, που οι θύτες θα τιμωρηθούν και εκείνοι που σκέφτηκαν να πράξουν εσφαλμένα, δεν θα διανοηθούν να το κάνουν.
Σου έχει συμβεί κάτι ανάλογο;
Όχι κάτι τέτοιο αλλά στην δουλειά μας είναι περίεργα τα πράγματα, με την έννοια ότι δεν υπάρχει ένα πρωτόκολλο. Είναι στην ευχέρεια του σκηνοθέτη ο τρόπος που θα δουλέψεις και δεν υπάρχει ένας. Υπάρχουν πολλές σχολές, όπως εκείνη του εξευτελισμού ή της ταπείνωσης για να βρεις την υποκριτική σου αλήθεια. Όταν είσαι νέος ηθοποιός πιθανότατα να το δοκιμάσεις γιατί είναι μια πρόκληση και γιατί πιστεύεις σε αυτόν τον τρόπο και στον άνθρωπο που στον προτείνει. Με τον καιρό όμως βιώνεις διάφορες εμπειρίες, διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης ως ηθοποιός. Προσωπικά έχω περάσει από όλα αυτά και τώρα πια προτιμώ να μην βασανιστώ. Προτιμώ να βγάλω την υποκριτική μου αλήθεια με σεβασμό, ευγένεια κι αγάπη. Πέρασα μία περίοδο προβών που κάθε μέρα έφευγα κλαίγοντας. Αν και δεν συγκρίνεται με την σοβαρότητα των εξελίξεων, είναι κάτι το οποίο δεν θα επιλέξω ξανά.