Γιώργος Λιάγκας: «Καταδικάσαμε το Ωραιόκαστρο, αλλά πόσο έτοιμοι είμαστε να στείλουμε το δικό μας παιδί»;

Με τίτλο «Ο κογκολέζος της γειτονιάς…», ο Γιώργος Λιάγκας γράφει τη δική του άποψη στο Secret των Παραπολιτικών σχετικά με την απόφαση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού Σχολείου στο Ωραιόκαστρο να μην δεχτούν τα παιδιά των προσφύγων.

Το κείμενο του Γιώργου Λιάγκα

Πόσο έτοιμοι είμαστε να στείλουμε το δικό μας παιδί σ ένα σχολείο που τα ξένα παιδιά μες στη τάξη είναι περισσότερα από τα Ελληνόπουλα;

Ο άνθρωπος από τη φύση του αισθάνεται αδύναμος μπροστά στις φυσικές καταστροφές, στις δυσκολίες της καθημερινής ζωής, στην οικονομική κρίση και την παγκοσμιοποίηση. Αισθανόμαστε ανυπεράσπιστοι και συνεπώς φοβόμαστε. Αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, δημιούργησε μεγαλύτερο φόβο για ότι είναι διαφορετικό από μας στη μορφή , στην κουλτούρα, στην θρησκεία και στον τρόπο ζωής. Όλα αυτά βέβαια δεν είναι τίποτα άλλο από το άλλοθι να προβάλλουμε πάνω στον ξένο τα δικά μας άγχη. Η ξενοφοβία δημιουργεί μηχανισμούς που μας οδηγούν να θεωρούμε τους διαφορετικούς, ακάθαρτους, κλέφτες και εγκληματίες.

Τη ληστεία στο σπίτι στο δίπλα τετράγωνο τη διέπραξε ένας μετανάστης, τις τσίχλες από το περίπτερο τις έκλεψε ο γιος του μουσουλμάνου της γειτονιάς και πάει λέγοντας. Ο ξένος αποτελεί παγκόσμια απειλή από την οποία πρέπει να προστατευτούμε. Και έτσι δημιουργείται ο ρατσισμός με ότι αυτό συνεπάγεται. Λένε οι ειδικοί πως οι ακραία ρατσιστές συνήθως έχουν έναν ξένο φίλο, για να τον επιδεικνύουν ως άλλοθι των καλών προσθέσεων τους.

Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, όλοι σπεύσαμε να καταδικάσουμε αυτό που έγινε στο Ωραιόκαστρο, πόσο έτοιμοι είμαστε όμως να στείλουμε το δικό μας παιδί σ ένα σχολείο που τα ξένα παιδιά μες στη τάξη είναι περισσότερα από τα Ελληνόπουλα; Το ίδιο έτοιμοι όπως όταν μιλάμε για την αναγκαιότητα ύπαρξης κέντρων αποτοξίνωσης , μέχρι να μάθουμε ότι το διπλανό ξενοίκιαστο σπίτι, το νοίκιασε το ΚΕΘΕΑ.

Είναι προφανές ότι η ασφάλεια είναι δικαίωμα όλων και ειδικά των πλέων αδυνάτων που δεν μπορούν να χουν ιδιωτικούς στρατούς. Δεν φταίνε όμως πάντα και για όλα οι ξένοι.
Η ξενοφοβία γεννιέται από κρίση ταυτότητας, αλλά δεν ενισχύουμε την ταυτότητα μας μισώντας ότι είναι διαφορετικό. Είναι εύκολο να φορτώσουμε την ευθύνη γι’ αυτό που μας συμβαίνει σε κάποιον άλλον που είναι διαφορετικός από εμάς. Ποιος όμως ευθύνεται γι αυτά που τραβάμε; Οι πράξεις, οι επιλογές και ο λανθασμένος τρόπος ζωής ή ο κογκολέζος της γειτονιάς; Διαλέξτε και πάρτε. Με ειλικρίνεια όμως και όχι με ότι είναι πιο εύκολο να το δεις και να το δείξεις…