Με αφορμή την διπλή παρουσία του στην ΕΡΤ μίλησε ο Γιώργος Καραμίχος στο περιοδικό 7 Μέρες Tv και τον δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα. Ο δημοφιλής πρωταγωνιστής αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, με ειλικρίνεια στην διαχεριιση των σκοταδιών του και την αποδοχή της μοναξιάς του.
Πιο συγκεκριμένα, ο Γιώργος Καραμίχος εξομολογήθηκε πως «κλείνομαι αρκετά στον εαυτό μου όταν είμαι στο σκοτάδι. Παλιότερα έμπαινα σε μια επικριτική λογική, ότι φταίνε οι άλλοι. Τώρα, όποτε έρχονται τα μαύρα σκοτάδια, μπαίνω σε μια αναμονή. Περιμένω να συμβεί κάτι εξωτερικά. Πέφτω σε μια δειλία».
Πότε αποδεχθήκατε τη μοναξιά σας;
Ακόμη τη διαχειρίζομαι. Είναι κάτι που επανέρχεται. Την κουβαλάμε από τα παιδιά μας χρόνια. Μεγαλώσαμε – οι περισσότεροι τουλάχιστον – σε σπίτια όπου δεν υπήρχε ειλικρίνεια. «Τα εν οίκω μη εν δήμω» μας έλεγα. Αυτή η διαδεδομένη λογική δημιουργεί αποξένωση. Κάποιοι τη συνειδητοποιούν πιο νωρίς. Δεν είναι τυχαίο ότι από την πρώτη γυμνασίου το αγαπημένο μου βιβλίο ήταν ο «Ξένος» του Καμί. Προέρχομαι από ένα σπίτι που υπήρχε πολλή αγάπη, πολλή φροντίδα αλλά και δύσκολες συνθήκες, καθώς ήταν μια γεωργοκτηνοτροφική οικογένεια. Ευτυχώς, είχα καταφύγιο τα βιβλία και τα ταξίδια του μυαλού αρχικά και στη συνέχεια τα αληθινά. Στην πραγματικότητα, αυτό που με έχει σώσει από τη μοναξιά είναι η αντικειμενική ευθύνη, καθώς έγινα πολύ μικρός πατέρας. Στην πορεία κατάλαβα ότι δεν είμαι μόνος, ότι οφείλω να είμαι καλά για να παρέχω στα παιδιά μου – και δεν μιλάω μόνο υλικά, μιλάω και ουσιαστικά. Να ξέρουν ότι είναι εκεί ο μπαμπάς ακόμα και αν ταξιδεύει. Ανά πάσα στιγμή, στις δύσκολες συνθήκες, ήμουν εκεί. Και στις πολύ όμορφες βεβαίως. Όταν έχεις παιδιά και τα έχεις αποκτήσει συνειδητά, έχεις κάποιο έρμα και νομίζω αυτό ήταν που με έσωσε.