Ο Γιώργος Γιαννόπουλος μίλησε στο Λοιπόν και στην Νάνσυ Νικολαϊδου για τη δύσκολη συνθήκη που έζησε με το θάνατο της αδερφής, τη στιγμή που έπρεπε να παίξει στο θέατρο.
Έχουμε ακούσει πολλές φορές ηθοποιούς να παίζουν στο θέατρο παρά κάποια απώλεια που βιώνουν. Μήπως αυτός είναι κι ένας λόγος που κάνει την πορεία του θεατρικού ηθοποιού δύσκολη; ότι αντιπαρέρχεται δύσκολες προσωπικές στιγμές για να βρεθεί στο σανίδι; Η μήπως συμβαίνει το αντίθετο; «Μπαίνοντας» σε ένα ρόλο, μειώνεται ο πόνος;
Το θέατρο είναι ένας τρόπος διαφυγής και λύτρωσης. Για δύο ώρες όντως μπορείς να ξεφύγεις από το πρόβλημά σου, από ό,τι σε βασανίζει. Από την άλλη μεριά τι νόημα έχει ό,τι κι αν σου έχει συμβεί να κάτσεις σπίτι σου και να κλαις τη μοίρα σου; Φυσικά έχω παίξει κι εγώ κάτω από δύσκολες συνθήκες. Όταν έχασα την αδελφή μου που το κορίτσι μου έπασχε από σύνδρομο Down, έπαιζα στο «Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή» κι όμως πήγα κανονικά στην παράσταση.