Στο Λοιπόν και στην Ρενέ Σαραντινού έδωσε συνέντευξη ο Γιώργος Γερολυμάτος κι αναφέρθηκε σε όλα τα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης που έχουν δει το φως της δημοσιότητας αλλά και πως αντιμετώπισε κι ο ίδιος παρόμοια περιστατικά που του είχαν συμβεί.
-Ο χώρος του τραγουδιού και της μουσικής, δεν αντιμετώπισε ποτέ κάποιας μορφής βία, λεκτική, σεξουαλική παρενόχληση, ψυχολογική, καθώς είναι ένα φαινόμενο που εντοπίζεται σχεδόν σε κάθε επαγγελματικό χώρο. Στον χώρο σας είναι όλα καλά και ήρεμα;
Αυτά έχουν γίνει παντού, σε όλα τα επαγγέλματα. Ο επιχειρηματίας έχει στο προσωπικό του γυναίκες ή άντρες, ανάλογα με το τι φύλο του αρέσει κι επιλέγει. Πολλές φορές για να… αναβαθμίσει έναν υπάλληλο, κάνει κάποιες ανήθικες προτάσεις, εκεί, αν έχεις την τόλμη και τη μαγκιά να το καταγγείλεις, όπως αυτό που έγινε τώρα, το θεωρώ πολύ σπουδαίο. Αν μπορείς να το υποστείς και να το καταπιείς, γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας σου, θα το βρεις αργότερα, γιατί θα καταπιεστείς ψυχολογικά. Περνώντας τα χρόνια ανακαλύπτεις την ψυχολογική πίεση, κι αυτά πρέπει να βγαίνουν έξω από τους ανθρώπους, γιατί μετέπειτα ο άνθρωπος αυτός μπορεί να έχει ψυχολογικά προβλήματα στην πορεία της ζωής του και κάνει πολύ κακό.
-Έχεις ακούσει, γνωρίζεις περιστατικά;
Ναι, υπάρχουν, παντού σε όλους τους χώρους έχουν γίνει. Εγώ, είχα τη δυνατότητα και την ευελιξία, να ξεφεύγω σαν το χέλι όποτε είχα σεξουαλική παρενόχληση, είτε από άντρα, είτε από γυναίκα, είχα ωραίο, ευγενικό κι έξυπνο τρόπο, που μετά τους έκανα φίλους μου. Δεν υπήρχε λόγος να τους αφήσω ούτε να με ακουμπήσουν, μπορούσα έντεχνα με τα λόγια και τον τρόπο που λειτουργούσα, να μην έχω να πω τώρα κάτι, ότι με παρενόχλησε κάποιος. Όλοι το έχουμε περάσει αυτό, ειδικά εγώ, που όπως ήμουν εμφανισιακά, είχα αρκετά τέτοια. Ξεγλίστραγα σαν το χέλι, γιατί είχα μεγαλώσει σ’ ένα σπίτι, αλλά μεγάλωσα και στο πεζοδρόμιο μικρός, στον Άγιο Παύλο, απέναντι από τη Φίνος Φιλμ, όπου είδαν πολλά τα μάτια μου από ηθοποιούς, αλλά ήμουν εύστροφος. Στη ζωή πρέπει να είσαι “βλέπε, άκου, σώπα” για ένα διάστημα. Όπως και στο θέατρο, έτσι και στο τραγούδι, υπάρχουν περιστατικά.
-Στον χώρο του τραγουδιού, δεν έχει ακουστεί κάτι ως τώρα.
Υπάρχουν συνάδελφοι οι οποίοι έχουν υποστεί μπούλινγκ, άντρες και γυναίκες. Δεν θα υπάρχουν κάποιοι επιχειρηματίες που θα “κολλάνε” στις τραγουδίστριες; Δε θα υπάρχουν τραγουδιστές που κάποια στιγμή μπορεί να έγιναν πιεστικοί σε κάποιες συναδέλφους; Παντού υπάρχουν, χωρίς να λέω ονόματα…Το θέμα είναι πώς ελίσσεσαι, εδώ είναι η πονηράδα. Το να βγει κάποιος να καταγγείλει ότι: “Με άρπαξαν, μου έπιασαν το χέρι, το πόδι, τη μύτη ή το αυτί…”, δεν μου λέει τίποτα, γιατί μπορεί, χωρίς να σε ακουμπήσει ο άλλος να τον αποφύγεις ή παράλληλα να τον κάνεις και φίλο ή να τον αποφύγεις μια για πάντα, για όλη σου τη ζωή.