Γιώργος Χρανιώτης: «Ήταν σαν να μπήκα σε μια φυσική φυλακή που υποσιτίζονται όλοι οι κρατούμενοι»

Για το Survivor μίλησε ο Γιώργος Χρανιώτης σε συνέντευξη που έδωσε στην ιστοσελίδα “ gnoristetinellada.gr” και τη Χρύσα Ξάνθη. Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις στιγμές που έζησε μέσα στο παιχνίδι, αλλά και τι διδάχτηκε τελικά μέσα από αυτή την εμπειρία.

Ο Πολιτισμός φαίνεται πάνω από όλα στη καθημερινότητα του καθένα μας. Στην εμπειρία σας στο survivor θεωρείτε ότι υπήρχαν στιγμές που χάθηκε ακόμα και ο υποτυπώδης πολιτισμός;

Όταν  βρίσκεσαι μακριά από τον πολιτισμό, όταν απέχεις από τα πολιτιστικά δρώμενα και όταν ταυτόχρονα βρίσκεσαι κοντά στη φύση,  δεν σημαίνει ότι χάνεις την ανθρωπιά σου αλλά σίγουρα διαφοροποιείσαι. Οπότε αυτό που μπορώ να απαντήσω είναι ότι δεν μου έλλειψε αρχικά στο παιχνίδι ο αστικός πολιτισμός αν θέλεις, αλλά η πολιτισμένη συμπεριφορά.

Σε αυτό ευθύνεται κυρίως η πείνα. Η πείνα δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα μέσα μου αν σου διαφοροποιεί τον χαρακτήρα ή αν σου βγάζει τη πιο αυτούσια και τη  πιο σκοτεινή εκδοχή του χαρακτήρα σου. Η συνεχόμενη πείνα σίγουρα βγάζει στην επιφάνεια ένα πρόσωπο που δεν το χεις ξαναδεί.

Αν υποσιτίζεσαι στην Αθήνα ή κάπου αλλού που έχεις φίλους και συγγενείς μπορείς να τραφείς με αγάπη ή απλώς να τραφείς. Στο Survivor δεν είχαμε καμία από τις δύο επιλογές.  Δεν είχαμε προλάβει να αναπτύξουμε φιλίες και δεν είχαμε και φαγητό. Οπότε έβγαινε ένας πολύ ιδιαίτερος εαυτός. Αυτός ο εαυτός ήταν απολίτιστος.

Πώς αισθανθήκατε αυτές τις στιγμές;

Η γιόγκα με βοήθησε και ενέδωσα σε αυτή. Αισθάνθηκα την ανάγκη να γίνω πιο ενδοσκοπικός και να αποδεχτώ τη πείνα. Αυτό που ήταν πραγματικά δύσκολο ήταν να αντιμετωπίσεις κάποια βλέμματα. Όταν έχεις «καθαρίσει» από την ασιτία και τη νηστεία, βλέπεις πολύ καθαρά τον χαρακτήρα το άλλου. Από ένα σημείο και πέρα αρχίζεις και βλέπεις πολύ καθαρά τους ανθρώπους, γενικότερα που είναι κοντά σου και αντιλαμβάνεσαι αν είναι υστερόβουλοι ή ανυστερόβουλοι.

Εγώ είχα καταλάβει ενστικτωδώς ότι δεν θα βγω πρώτος  και έπειτα παραιτήθηκα, όχι από την αγωνιστικότητά μου, αλλά από τη φιλοδοξία μου. Μπορούσα να διακρίνω την ενοχλητική ένταση στα μάτια ενός ανθρώπου που ήθελε να βγει πρώτος και θα έκανε τα πάντα για αυτό, αλλά ταυτόχρονα μπορούσα να διακρίνω τη καλοσύνη, την αγωνιστικότητα και τον αλτρουισμό στα μάτια ενός άλλου.

Το δύσκολο σε αυτό το παιχνίδι είναι να παραμείνει κάποιος άνθρωπος και να μην αλλάξει. Σίγουρα θα υπάρχουν κάποιες εναλλαγές αλλά κάποια βασικά στοιχεία του χαρακτήρα σου οφείλουν να είναι αυτούσια. Για παράδειγμα εγώ δεν δέχτηκα ποτέ να γίνω πιο δημοφιλής ή αρεστός στην ομάδα, προκειμένου να παραμείνω περισσότερο στο παιχνίδι. Και εννοώ ότι αυτό είναι ένα λάθος που κάποιοι υπέπεσαν και το πλήρωσαν, φεύγοντας νωρίτερα από τον χρόνο που τους αναλογούσε.

Θυμάμαι έκανα μασάζ σε έναν παίκτη και σκεφτόμουν αν το κάνω αυτό για να με συμπαθήσει ή πραγματικά το θέλω. Ίσως να ήταν και τα δύο. Φρόντισα όμως να μετατοπίσω αυτή τη τάση μου, στο ότι θέλω να κάνω καλό σε αυτόν τον άνθρωπο χωρίς όμως  να περιμένω τίποτα.

Τί σας δίδαξε η εμπειρία σας στο Survivor; Πιστεύετε ότι βγήκατε κερδισμένος ως άνθρωπος;

Αλίμονο, ναι! Αυτό το ήξερα από τον πρώτο μήνα. Ήταν μία συνθήκη μοναδική. Δεν θα μου ξανατύχει ποτέ στη ζωή μου. Ήταν σαν να μπήκα σε μια φυσική φυλακή που υποσιτίζονται όλοι οι κρατούμενοι. Κατάφερα να μείνω 4 μήνες και 10 ημέρες. Το ήξερα από την αρχή ότι γεμίζω μία βαλίτσα με εμπειρίες.

Πίστευα ότι το κέρδος από όλη αυτή την εμπειρία είναι τεράστιο. Μόνο όταν ζοριστείς πραγματικά αντιλαμβάνεσαι τα όρια του εαυτού σου. Η πείνα είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο. Όταν βλέπουμε έναν πεινασμένο άνθρωπο το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να του προσφέρουμε μέρος από το φαγητό μας. Νομίζω ότι μετά το παιχνίδι κατάλαβα κάποιες προτεραιότητες που έχω στη ζωή μου. Ξέρω  ποιοι είναι οι φίλοι μου, ποιοι είναι δίπλα μου. Επίσης, ξέρω ότι έχω περιορισμένο χρόνο ζωής σε αυτόν το πλανήτη. Αντιλαμβάνεσαι ακριβώς τι σημαίνει η λέξη αγάπη, τι σημαίνει η φιλία,  όχι η σοσιαλμιντιακή φιλία.