Στο περιοδικό “Λοιπόν” και τη Ρενέ Σαραντινού έδωσε συνέντευξη ο Γιώργος Αρμένης, ο οποίος μίλησε και για την πρόσφατη απώλεια της συζύγου του.
Πώς καταφέρνατε την ισορροπίας επαγγελματικά και προσωπικά;
Η Ελισάβετ μου ήταν πολύ σωστή, ένας σπουδαίος άνθρωπος, είχε επιχειρηματικό μυαλό κι έτσι, από τότε που παντρευτήκαμε, με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου, μ’ έκανε να πιστέψω στον Γιώργο. Είμαστε παραπάνω από 42 χρόνια μαζί. Τελευταία θέλησε να φύγει, να πάει στο Πήλιο που έχουμε ένα σπίτι κι έμεινε με τα σκυλιά και τις γάτες της. Πήγαινα όποτε μπορούσα πάνω για να τη δω, πάντα τα Χριστούγεννα και το Πάσχα και τα καλοκαίρια, αν δεν δούλευα. Είμαστε πάντα δίπλα της, εγώ και ο γιος μας, ο Κωνσταντίνος. Έπαθε εγκεφαλικό, κράτησε μια εβδομάδα και… τελείωσε, “έφυγε”. Έζησε αυτό που ήθελε, να βλέπει τη θάλασσα, τις εποχές να περνάνε, δεν της χαλάσαμε ποτέ χατίρι.
Καταφέρατε να διαχειριστείτε την απώλειά της;
Με πείραξε πάρα πολύ η απώλειά της. Την ημέρα εκείνη, μίλησα μαζί της το μεσημέρι και το απόγευμα κατά τις 7 την έπαιρνα τηλέφωνο, όταν τελείωσε η πρόβα και δεν απαντούσε. Την ξαναπήρα πολλές φορές. Πήρα το γιο μου και του είπα: «Πάρε τη μαμά γιατί δεν απαντάει». Έπειτα τηλεφώνησα σε κάποιον φίλο από το Πήλιο και του είπα: «Σε παρακαλώ, πετάξου από το σπίτι και δες τι κάνει η Ελισάβετ». Πήγε και μου τηλεφώνησε λέγοντάς μου: «Τη βρήκα πεσμένη στο μπάνιο, δεν μπορώ να την πειράξω, πήρα την αστυνομία και περιμένω το ασθενοφόρο». Ο γιος μου έφτασε το ίδιο βράδυ.
Ήταν στο νοσοκομείο, την είχαν βάλει στην εντατική. Εγώ πήγα την επόμενη μέρα, όπως και άλλες δύο φορές. Πήρα άδεια, γιατί ήμασταν πάνω στις γενικές δοκιμές, την Κυριακή “έφυγε”. Κατέρρευσα, έπεσα, δεν μπορούσα να μιλήσω, έκλαιγα βουβά. Με πείραξε πάρα πολύ ακόμα με πειράζει η απώλεια της γυναίκας μου. Μπαίνω στο σπίτι και είμαι μόνος μου. Στο Πήλιο θα πάει τώρα ο γιος μου με το κορίτσι μου, εγώ τι να πάω να κάνω μόνος μου; Για ποιον να μαγειρέψω, με ποιον να μιλήσω, με τα πλατάνια; Με τα σκυλιά που κρατήσαμε κι έχουμε μια γυναίκα που πηγαίνει και τα ταϊζει; Ήταν 64 χρονών η Ελισάβετ μου, την πέρναγα δέκα χρόνια.