Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη έδωσε ο Γιάννης Βασιλείου στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου αυτή την εβδομάδα. Σε αυτήν, μεταξύ πολλών άλλων, ο γνωστός τραγουδιστής επέλεξε να αναφερθεί στα απρόοπτα που έχει βιώσει πάνω στην πίστα αλλά και τις πλέον έντονες εκδηλώσεις θαυμασμού.
Αντιμετωπίσατε ποτέ κάποιο απρόοπτο στη σκηνή;
Πριν πολλά χρόνια όταν υπήρχε η συνήθεια με το σπάσιμο των πιάτων, έζησα την άγρια πλευρά της νύχτας. Ένα πιάτο μου έκοψε τη μύτη και έχω ακόμη το σημάδι. Παρότι άρχισαν να τρέχουν αίματα δεν μπορούσα να σταματήσω το τραγούδι. Το μόνο που έκανα ήταν να σκουπιζόμουν με μια χαρτοπετσέτα. Ήταν άγριες καταστάσεις τότε. Σκεφτείτε πως και τα δυο μου πόδια είναι ακόμη χτυπημένα από τα πιάτα.
Θυμάστε κάποιο ακραίο περιστατικό με θαυμάστρια;
Πολλοί καλλιτέχνες ζήσαμε ακραία σκηνικά. Είχα χαρίσει σε θαυμάστριές μου τσατσάρες, πουκάμισα, μια άλλη φορά ένας θαυμαστής μου ζήτησε ακόμη και τα παπούτσια που φόραγα. Τρελά πράγματα. Είχαν κάνει τατουάζ στο χέρι και στα οπίσθιά τους το όνομά μου. Γυναίκες κατέβαζαν τη μπλούζα και μου ζητούσαν να υπογράψω στο μπούστο τους. Δεν υπήρχε όμως θέμα παρεξήγησης, γιατί ερχόντουσαν μαζί με τους άντρες τους. Μια γυναίκα κάποτε μου είχε πει ότι θα πλύνει το χέρι της μετά από μια εβδομάδα, επειδή την άγγιξα. Μια άλλη την ώρα που τραγουδούσα έβγαλε όλα της τα ρούχα από τη μέση και πάνω και άρχισε να χορεύει στην πίστα. Πήγα να σταματήσω, αλλά ο συγχωρεμένος ο Μάκης Ψωμιάδης μου είπε να συνεχίσω. Δεν υπήρχε πρόβλημα, απλά η κοπέλα ήρθε σε τσακίρ κέφι.