Ο Γιάννης Στάνκογλου έδωσε συνέντευξη στο Down Town και τη Φανή Πλατσατούρα και μίλησε μεταξύ άλλων για την απουσία του από την τηλεόραση τα τελευταία χρόνια.
Πόσα χρόνια έχεις να κάνεις τηλεόραση;
Από το Νησί, στο Mega. Είναι περίπου οκτώ-εννιά χρόνια.
Γιατί, όμως, απείχες τόσα χρόνια; Ήταν καθαρά δική σου επιλογή;
Είχα προτάσεις για την τηλεόραση αυτά τα χρόνια και μάλιστα κάποιες από αυτές με πολλά χρήματα, αλλά δεν με ιντρίγκαραν. Προτιμώ να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη, να είμαι σε δουλειές που μου αρέσουν και όταν κοιτάξω πίσω στα 60-70, να πω «μπορεί να μην έκανες σπίτια και να μην έβγαλες λεφτά, αλλά τουλάχιστον άφησες πίσω δέκα δουλειές που θα τις θυμάται με χαρά ο κόσμος και θα τις κουβαλάει μαζί του». Στην τηλεόραση που βλέπω σήμερα δεν θέλω να επιστρέψω, γιατί είναι όλα προχειροφτιαγμένα, δεν έχουν παίδεμα. Και εγώ δεν άνηκα ποτέ στους mainstream ηθοποιούς.
Τι σημαίνει mainstream ηθοποιός;
Σημαίνει να κάνεις πολλή τηλεόραση, να θέλεις γρήγορη αναγνωρισιμότητα. Έχω δει πολλά παιδάκια και ανθρώπους της ηλικίας μου που έκαναν τηλεόραση και έμειναν στην τηλεόραση. Πας να τους δεις στο θέατρο και δεν βλέπονται. Αυτό γίνεται γιατί το όνειρό τους δεν είναι να εξελιχθούν, αλλά να τους αναγνωρίζουν στο δρόμο. Προσωπικά, κλείνω είκοσι χρόνια σ’ αυτόν τον χώρο και δεν έχω λείψει μια χρονιά από το θέατρο. Υπήρξαν φορές που μπορεί να έκανα και δύο ή τρεις παραστάσεις σε μια χρονιά. Αυτό σε βάζει σε μια διαδικασία να δουλεύεις με τον εαυτό σου και να μην επαναπαύεσαι. Η τηλεόραση σε επαναπαύει. Σου κολλά την ταμπέλα και σε βάζει σε μια μανιέρα. Και εγώ σιχαίνομαι τη μανιέρα, είναι εχθρός μου μεγάλος.
Ποια ήταν η δική σου ταμπέλα;
Εντάξει, είχα λίγο την εικόνα του ζεν πρεμιέ και του κακού παιδιού, λόγω 10ης Εντολής, αλλά νομίζω ότι δεν έμεινα σε αυτό. Το έχω παλέψει πάρα πολύ, έχω κάνει πολύ θέατρο και πολύ σινεμά επίσης, για να μην εγκλωβιστώ σε είδος ή μια ταμπέλα.