Ο Δημήτρης Παπάζογλου σε συνέντευξη του στο περιοδικό Λοιπόν και στην Ρενέ Σαραντινού εκφράζει τον μεγαλύτερο του φόβο, που αφορά στην κρίση των τελευταίων χρόνων.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
«Φοβάμαι μήπως μείνω άστεγος, χωρίς σπίτι. Εργάστηκα και ήμουν πολύ προσεκτικός, σύμφωνα με τις δυνατότητες μου. Αυτά που έβγαζα τα διαχειρίστηκα με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο μπορούσα. Ήμουν προσεκτικός, δεν δανείστηκα ποτέ χρήματα από ανθρώπους, γιατί, αν ζητάς, σε περιμένουν στη γωνία να πουν: «Που είναι όλα αυτά τα χρήματα, τόσα χρόνια που δούλευε;» Ποτέ δεν θέλω να φτάσω να ζητάω δανεικά. Έχω μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή που πήρα ένα δάνειο, με παρέσυρε ένας φίλος μου, υπάλληλος της τράπεζας, κι αυτή τη στιγμή είναι ένας βραχνάς. Πιστεύω ότι θα μπούμε και σε 4ο μνημόνιο.
Έχεις βρεθεί σε οικονομικό αδιέξοδο;
«Όχι, αλλά είναι κάτι που με τρομοκρατεί, με φοβίζει και όλο με περιορίζει… Τώρα θέλω να κόψω το σταθερό τηλέφωνο που έχω. Όλο αυτό με αγριεύει, μήπως σε 10 χρόνια βρεθώ ένας άνθρωπος νοικοκύρης να μην έχω σπίτι. Ούτε θέλω να φανταστώ ότι θα τρώω στο δήμο. Αυτό να το κάνει ένας άνθρωπος που δεν διαχειρίστηκε σωστά τη ζωή του, τα έφαγε στο καζίνο… Θεωρώ ότι για την κακή διαχείριση των άλλων θα γίνει αυτό, το οποίο με θυμώνει, με εξοργίζει. Δεν τα «φάγαμε μαζί», καθόλου, δεν ήμουν ποτέ μέσα στα κυκλώματα που τρώμε από την εξουσία. Μια φορά δούλεψα στα κυκλώματα που να τρώμε από την εξουσία. Μια φορά δούλεψα στο Εθνικό Θέατρο κι αυτό ήταν, ούτε έγινα δάσκαλος στο Εθνικό Θέατρο, ούτε πήγα στο Εθνικό Θέατρο και εδραιώθηκα. Άλλες 15 κρίσεις να έρθουν δεν πρόκειται ποτέ αυτή η χώρα να αλλάξει νοοτροπία. Η κρίση έβγαλε την καφρίλα της ελληνικής κοινωνίας στον αφρό ακόμα περισσότερο.