Ο Φίλιππος Σοφιανός εισήλθε στην καθημερινή σειρά του Alpha, «Παράδεισος των κυριών» και παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό My Tv και τη δημοσιογράφο Μάρα Σαρρή. Μάλιστα, ο δημοφιλής πρωταγωνιστής γύρισε πίσω στον χρόνο και στο θεατρικό του ξεκίνημα ενώ θυμήθηκε και την πλέον χρήσιμη συμβουλή που έλαβε από τους δασκάλους του.
Πόσο εύκολο είναι για έναν ηθοποιό να είναι ζεν πρεμιέ;
Το να είναι κανείς ζεν πρεμιέ με τη θεατρική έννοια του όρου, δηλαδή ο ηθοποιός που θα παίξει τον πρώτο ρόλο σε νεαρή ηλικία, μεγαλώνει με αυτό, συμβιβάζεται και συνυπάρχει με αυτό. Δεν γίνεται ξαφνικά ζεν πρεμιέ. Εγώ ήμουν ζεν πρεμιέ πριν πάω στο θέατρο. Δεν με άλλαξε το θέατρο. Ό,τι απολάμβανα στη ζωή μου, απήλαυσα και στο θέατρο. Τώρα, το να μεγεθυνθεί και να πολλαπλασιαστεί εμπεριέχει πάντα έναν κίνδυνο καβαλήματος καλαμιού, το οποίο παραμονεύει για όλους μας και όποιος το καβαλήσει… το καβάλησε. Εγώ θεωρώ πως δεν καβάλησα το καλάμι. Είχα κάποιους καλούς δασκάλους που μου είχαν πει μια κουβέντα, την οποία είχα υιοθετήσει από νεαρή ηλικία και την έχω κρατήσει.
«Θεέ μου, φύλαγε με από τα σουξέ». Διαισθητικά, είχα καταλάβει ότι σημαίνει να μη χάσω τα μυαλά μου και γίνω ένα νούμερο της κοινωνίας. Δηλαδή από αυτό το σουξέ φύλαξε με, όχι από την πραγματική ευτυχία. γιατί την ευτυχία τη χρειαζόμαστε όλοι. Εγώ είχα και την τύχη να βρεθώ σε πολύ καλές δουλειές, που έκαναν πάταγο. Στο θέατρο, στην πρώτη μου εμφάνιση με την Ελεύθερη Σκηνή με την Άννα Παναγιωτοπούλου και τον Σταμάτη Φασουλή, ενώ στην τηλεόραση η πρώτη μου εμφάνιση ήταν στο «Μινόρε της αυγής». Είναι πράγματα που πρέπει να τα έχεις καλά με τη θεά τύχη για να σ’ τα φέρει τόσο όμορφα. Υπήρξα τυχερός και αυτό είναι γεγονός.
Είχατε και ταλέντο όμως…
Ταλέντο δεν ξέρω αν είχα. Ξέρω ότι καλλιεργήθηκα και εξελίχθηκα ως ηθοποιός. Δηλαδή, κάθε φορά που διαπραγματεύομαι κάτι, κάθε χρονιά είμαι καλύτερος από την προηγούμενη. Πιο ώριμος, πιο συγκεντρωμένος, πιο πολυσχιδής. Η εξέλιξη είναι αυτό που θεωρώ ότι κάνει έναν ηθοποιό καλό. Να είσαι ατρόμητος. Τώρα δεν έχω φόβο απέναντι σε κανέναν ρόλο. Δεν με πιάνει δέος αν παίξω αυτό ή εκείνο. Κατά τεκμήριο μπορώ να το παίξω. Έχω παίξει σχεδόν τα πάντα.