Για τις φίλιες στην ζωή του, για τα προσωπικά του, αλλά και για την οικογένεια του, μίλησε ο Φάνης Μουρατίδης, στο Down Town Κύπρου και στον Γιώργο Πράσινο.
Έχεις βρεθεί ποτέ σε δείπνο με φίλους όπου πέφτουν οι μάσκες, όπως συμβαίνει στην παράσταση;
Όχι, δεν μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο σε προσωπικό επίπεδο. Δεν έχω πάει σε κάποιο δείπνο, όπου να συμβεί η αποκαθήλωση των παρευρισκόμενων.
Έχεις φίλους καρδιάς;
Ναι, βέβαια. Υπάρχουν δύο μεγάλα κομμάτια στη ζωή μου. Το ένα είναι οι παιδικές μου σχέσεις, οι φίλοι που μεγαλώσαμε μαζί στη Θεσσαλονίκη μέχρι το 1998, τότε που κατεβαίνω στην Αθήνα και ξεκινά μια νέα πραγματικότητα. Τότε ξεκινά το δεύτερο κομμάτι, όπου ερχόμενος στην Αθήνα κάνω νέους φίλους -στο μεγαλύτερο ποσοστό μέσα από τη δουλειά- αλλά και κάποιες σημαντικές φιλίες εκτός χώρου. Έτσι, οι φιλίες μου ανήκουν στο πριν και το μετά της Θεσσαλονίκης.
Έχεις ζήσει περιστατικά όπου πρέπει να πεις την αλήθεια σε φίλο σου και εκείνος να θυμώσει; Και, πώς επανέρχεται τότε η φιλία;
Στο θέμα της αλήθειας, υπάρχει το timing. Δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες, πρέπει να είναι έτοιμος o άλλος για να ακούσει τι έχεις να του πεις. Και πρέπει και εσύ ο ίδιος να έχεις σκεφτεί πάρα πολύ καλά τι θα του πεις.
Είσαι «ακουμπιστήρι» στα δύσκολα; Έχεις φίλους που θα «τρέξουν»;
Θέλω να πιστεύω πως είμαι. Καλό είναι να μιλάνε οι άλλοι για σένα, για το πώς στέκεις στα πράγματα. Όποτε μπορώ, και όσο μου επιτρέπεται, είμαι παρών. Οι φιλίες ανήκουν στις σχέσεις που αισθανόμαστε ως «οικογένεια». Αυτό είναι η περιουσία μας. Δεν αντιλαμβάνομαι περιουσία τα σπίτια ή τα λεφτά, αλλά τους ανθρώπους, τους φίλους και την οικογένειά μας.
Συνήθως τα αντίθετα έλκονται. Τι είναι αυτό που έχει η Άννα-Μαρία και σε ελκύει;
Δεν είμαστε μόνο «ένα ζευγάρι» – είμαστε «οικογένεια». Είναι διαφορετικό πράγμα. Φτιάχνοντας την οικογένειά σου, ανακαλύπτεις το εύρος των δυνατοτήτων του άλλου. Δηλαδή, αν εγώ είμαι καλός κολυμβητής, θα το καταλάβεις όταν με δεις να κολυμπάω. Μέσα σε μια τέτοια συνθήκη, η Άννα-Μαρία μπόρεσε να σταθεί και να είναι ο στυλοβάτης της οικογένειάς μας. Είναι πιο οργανωτική και προγραμματισμένη από εμένα – εγώ είμαι πιο χύμα. Με πολύ ισχυρή μνήμη, πολλή αγάπη και αφοσίωση στα πράγματα, είναι ένας άνθρωπος που δεν αισθάνεται το αίσθημα της θυσίας και της υπέρβασης, γιατί έτσι είναι ως άνθρωπος. Συνεχίζω να την ανακαλύπτω ακόμη με τα χρόνια. Αισθάνομαι σαν ένας θεατής που τη βλέπω πώς εξελίσσεται και στέκεται σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας. Με τα υπέρ και τα κατά. Με τα λάθη μας, τις υπερβολές μας, με τα όλα μας. Οικογένεια δεν είναι μόνο ένα ζευγάρι με τα παιδιά. Συνηθίζω να λέω πως σε μια οικογένεια δύο άνθρωποι συναντιόνται, αλλά δύο χωριά μαζεύονται.
Τώρα που έχουν μεγαλώσει τα παιδιά, πιάνεις τον εαυτό σου να γίνεται περισσότερο αυστηρός μαζί τους;
Μπα, δεν νομίζω. Αντιθέτως. Είμαι πιο ελαστικός. Παλαιότερα, ήμουν πιο αυστηρός. Επειδή έκρινα τα πράγματα με αυστηρά επαγγελματικούς όρους, δεν καταλάβαινα ότι αυτό που θεωρούσα προτέρημα ήταν και μειονέκτημα για τις ανθρώπινες σχέσεις.