Η Ευγενία Ξυγκόρου είναι ένα από τα πρόσωπα που θα μας απασχολήσουν ιδιαίτερα από τη νέα τηλεοπτική σεζόν που ξεκινά τον επόμενο μήνα, αφού θα είναι η πρωταγωνίστρια της πολλά υποσχόμενης παραγωγής του Alpha «Το Προξενιό της Ιουλίας».
Η νεαρή ηθοποιός μίλησε στο περιοδικό Gala και τη δημοσιογράφο Μαριλού Πανταζή και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην εμπειρία της από τον χώρο της υποκριτικής, στα γυρίσματα της νέας, φιλόδοξης σειράς αλλά και στο πώς διαχειρίζεται την αναγνωρισιμότητα.
Έχετε ξεκινήσει γυρίσματα;
Όχι ακόμα αλλά έχουμε ξεκινήσει πρόβες και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη. Η Άννα Μάσχα ήταν δασκάλα μου έναν χρόνο στη σχολή και τώρα θα παίζουμε μαζί, δεν το πιστεύω. Είμαι επίσης πάρα πολύ χαρούμενη που η Ελισάβετ Μουτάφη θα κάνει τη μάνα μου, γιατί την είχα γνωρίσει παλαιότερα, όταν έκανα την κομπάρσα σε μια παράσταση όπου έπαιζε κι εκείνη. […]
Ο Δημήτρης Σέρφας, που τώρα τον γνωρίζω, είναι ένα γλυκύτατο παιδί, όπως και ο Τάσος Λέκκας που θα κάνει τον αδερφό μου.
Έχεις συνηθίσει την αναγνωρισιμότητα;
Κυκλοφορώ με το μαλλί της τρελής, σαν τον λέτσο και ούτε καν σκέφτομαι ότι μπορεί να με αναγνωρίσουν στον δρόμο. Όταν έκανα το καθημερινό, είχα μπει στο μετρό και έτυχε να στέκονται απέναντί μου κάτι αγοράκια 14 χρονών πάνω-κάτω. Με κοιτούσαν και έλεγαν μεταξύ τους «Αυτή είναι», «Όχι, σιγά μην είναι αυτή. Αυτή θα κυκλοφορεί με Ferrari. Θα έπαιρνε το μετρό σαν εμάς;».
Εγώ δεν το πίστευα αυτό που άκουγα. Μάλλον νόμιζαν ότι είμαστε στο Χόλιγουντ. Μετρό και ξερό ψωμί. Γενικά με πλησιάζει ο κόσμος για selfie αλλά όλοι το κάνουν πολύ ευγενικά. Δεν με απασχολεί όμως πολύ. Χαίρομαι για εκείνα τα 5 λεπτά αλλά μετά το ξεχνάω. Όλα περνάνε τόσο γρήγορα. Επειδή σε αναγνώρισε τώρα κάποιος δεν σημαίνει ότι θα σε θυμάται αύριο.
Πώς είναι η καθημερινότητά σου;
Τι να σου πω… Από δω και πέρα θα έχω άλλη καθημερινότητα, η οποία με τρομάζει. Είχα συνηθίσει τα τελευταία τρία χρόνια να πηγαίνω στη σχολή. Τον τελευταίο χρόνο ειδικά ήμουν μονίμως στο τρέξιμο και γούσταρα. Και σχολή και θέατρο και γυρίσματα. Τώρα που τελείωσα με τη σχολή δεν ξέρω πώς θα είναι οι μέρες μου.
Μου φαίνεται σαν να μην είχα ζωή πριν. Δεν ξέρω πώς θα είναι να μη βλέπω τους ίδιους 20 ανθρώπους κάθε μέρα και να κάνουμε σκηνές από διάφορα θεατρικά έργα. Νιώθω ότι πλέον δεν θα υπάρχει καθόλου fun και ότι όλα θα είναι μόνο στα σοβαρά.