Στο περιοδικό “Λοιπόν” και τη Ρενέ Σαραντινού έδωσε συνέντευξη ο Δάκης, ο οποίος μίλησε, μεταξύ άλλων, και για τη σχέση του με το χρήμα. Παραδέχτηκε πως έβγαλε αρκετά χρήματα στην καριέρα του, ωστόσο, έχει ξοδέψει και πάρα πολλά.
Έβαζες ψηλά τον πήχη;
Όχι, δεν υπάρχει όνειρο ανεκπλήρωτο, πάντα ήμουν ολιγαρκής, τα όνειρά μου δεν ήταν τρελά, όμως ό,τι ονειρεύτηκα έγινε πραγματικότητα, έτσι όπως το είχα σκεφτεί.
Σχολίασέ μου… Χρήμα…
Με το χρήμα δεν τα πάω καλά, δεν ξέρω να το μαζεύω. Έβγαλα πάρα πολλά χρήματα από τη δουλειά αυτή, αλλά ξόδεψα και πάρα πολλά. Έκανα το “κουμάντο” μου, δεν έχω οικονομικό πρόβλημα, αλλά δεν είμαι πλούσιος, κάτι που δε θα έλεγα όχι, να είχα δηλαδή πάρα πολλά χρήματα, δεν θα ήταν άσχημο. Λένε: “Το χρήμα πολλοί το μίσησαν, τη δόξα ουδείς”. Στη δική μου περίπτωση δεν ισχύει αυτό, διότι πριν γίνω γνωστός έλεγα: “Αχ, πότε θ’ αρχίσουν να με γνωρίζουν όταν περπατάω στον δρόμο…”, κι όταν άρχισε να γίνεται αυτό, ανακάλυψα πόσο οδυνηρό είναι και πόσο σε προβληματίζει…
Γιατί είναι οδυνηρό;
Σε αναγκάζει να ζεις σε μια “χρυσή φυλακή”, δεν μπορείς να γευτείς τις μικροχαρές της ζωής. Όταν είχα πάει στο Παρίσι με τον Ντέμη Ρούσσο, ο οποίος ήταν ξάδελφός μου, έμενα στο σπίτι του, για να κάνω ένα δίσκο και καριέρα εκεί, όπου είδα αυτή την κατάσταση. Ο Ντέμης ήθελε να περάσει απέναντι, από τον ένα δρόμο στον άλλο, από το στούντιο που είχαμε πάει για ηχογράφηση και θέλοντας να πάμε στο απέναντι εστιατόριο, έρχονταν οι μπράβοι για ν’ ανοίξουν τον δρόμο να περάσει για να πάει να φάει. Αυτή τη δόξα δεν θα την ήθελα ποτέ. Δεν θα ήθελα ποτέ να ήμουν ο Μάικλ Τζάκσον, όσα λεφτά κι αν είχα, ήθελα να έχω τα λεφτά του, αλλά όχι τη δόξα του, δεν μπορώ έτσι.