Στο περιοδικό Λοιπόν και στη Ρενέ Σαραντινού, η Ελισάβετ Μουτάφη, μίλησε για το γάμο της, το σύζυγό της, αλλά και τι άλλαξε στη ζωή της αυτή η σχέση.
Πώς είναι ο ρόλος της συζύγου που πρέπει να είναι και νοικοκυρά; Τα καταφέρνεις;
Τα καταφέρνω. Δεν είμαι ο άνθρωπος που έχω συνηθίσει να είμαι από το πρωί μέχρι το βράδυ στο σπίτι, ούτε το κάνω ούτε το θέλω. Δουλεύω, είμαι και στο σπίτι. Ο Μάνος δουλεύει πάρα πολλές ώρες, είναι πολύ φορτωμένη η μέρα του, δεν είναι απαιτητικός ως σύζυγος, είναι κουλ, συνεννοούμαστε πάρα πολύ καλά. Επίσης, μαγειρεύει, έχει κι αυτό το ταλέντο, μάλιστα είναι 100% πιο ταλαντούχος στη μαγειρική απ’ ό,τι εγώ. Έτσι, δεν αντιμετωπίζω κανένα πρόβλημα. Σεβόμαστε ο ένας τις ανάγκες του άλλου, το πώς έχουμε μάθει να είμαστε και να δουλεύουμε. Όταν τόσα χρόνια έχουμε μάθει να δουλεύουμε, ξαφνικά δεν τα παρατάμε όλα για να γίνουμε κάτι άλλο. Πρέπει να βάλουμε μέσα την οικογένεια και τη δουλειά μας.
Μετά το γάμο άλλαξε κάτι;
Έχει αλλάξει, είναι ψυχολογικό, γιατί δεν έχω παντρευτεί ξανά, δεν έχω κάποια τέτοια εμπειρία. Για μένα έχει αλλάξει το ότι είναι πιο όμορφο να νιώθεις ότι πέρασες από την εκκλησία, την τελετή, το πάρτι, που οι αγαπημένοι σου άνθρωποι ήταν εκεί, ο «τίτλος» του ότι λέω «ο σύζυγός μου», «ο άντρας μου» είναι διαφορετικός από το να λέω «η σχέση μου». Ούσα ηθοποιός, η φαντασία, η ιδέα, η αίσθηση, με επηρεάζει και μου δημιουργεί μια άλλη πραγματικότητα. Είναι όμορφο να είναι κάτι επισφραγισμένο, με κάνει να αισθάνομαι διαφορετικά. Μια συμβίωση δε αλλάζει, επειδή έχεις παντρευτεί. Είναι και το ότι έχει μια σιγουριά. Πολλά ζευγάρια παντρεύονται και χωρίζουν, υπάρχει η ασφάλεια, που για μένα υπάρχει και πρακτικά. Για μένα ισχύει ότι έχω επιλέξει το άνθρωπο της ζωής μου, αυτόν θέλω να παντρευτώ, το έχω υπογράψει στην εκκλησία ή στο δημαρχείο, έχει βάρος αυτό, αλλιώς δεν θα το έκανα.
Ρωτούν πολλοί συνεχώς για το αν είσαι έγκυος. Σε ενοχλεί αυτό;
Είναι μέσα στη δουλειά σας αυτό. Όταν θέλεις να κρύψεις κάτι, μπορείς, όπως και να το προβάλλεις. Είμαστε δύο άνθρωποι που είναι χαρά μας να ασχοληθούν τόσο – όσο με μας, τόσο – όσο κι εμείς, για να βγουν προς τα έξω πράγματα. Δεν είχαμε ποτέ το κόμπλεξ να κρύψουμε κάτι. Δεν θα απαντούσα στο αν είμαι έγκυος, δεν υπάρχει περίπτωση. Οι ερωτήσεις που γίνονται για ένα παιδί θεωρώ ότι δεν πρέπει να γίνονται σε καμιά γυναίκα, αν η ίδια δεν το πει. Μπορεί να έχει πρόβλημα, να μην θέλει να το πει για κάποιο λόγο. Αν δεν επιλέξει η ίδια να το πει, θεωρώ ότι είναι μια ερώτηση που δεν πρέπει να γίνεται.