Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Ελίνα Παπίλα στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Πάνο Τσουκαρά με αφορμή την εκπομπή «Είμαστε μαζί» στον ΑΝΤ1. Μέσα σε όλα, η παρουσιάστρια αναφέρθηκε στις σκληρές κριτικές που έχει δεχθεί για το νέο τηλεοπτικό της εγχείρημα και την προσωπική της διαχείριση σε αυτές.
Είσαι ένα πρόσωπο που έχει ακούσει και επικριτικά σχόλια, ωστόσο παραμένεις με καλή διάθεση και χαμόγελο. Νιώθεις πως σε έχουν αδικήσει;
Δεν είμαι ούτε στεναχωρημένη ούτε κακοδιάθετη από τα σχόλια που ακούγονται. Έτσι είναι αυτή δουλειά. Ουδείς υπεράνω κριτικής. Πάντως, κάποια σχόλια ήταν λίγο ανεξέλεγκτα κατά την άποψη μου. Οι άνθρωποι όμως; που κάνουν πολλά χρόνια τηλεόραση βεβαίως και έχουν δικαίωμα να εκφράσουν τη γνώμη τους βλέποντας ένα νέο τηλεοπτικό προϊόν. Και τα ακούω και τα σκέφτομαι όλα όσα λέγονται. Ανέκαθεν είχα μια συγκεκριμένη άποψη για την κριτική: είναι μια ευκαιρία να πάρεις ένα ωφέλιμο στοιχείο της και να πετάξεις ότι δεν σου χρησιμεύει. Μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Ωστόσο, για μένα είπαν και καλά λόγια, για την εκπομπή δεν είπαν. Εγώ όμως δεν ξεχωρίζω τον εαυτό μου από την εκπομπή.
Οφείλω να υπερασπιστώ το προϊόν που συμφώνησα να αναλάβω. Δεν το κάνω αναγκαστικά, το κάνω γιατί το αισθάνομαι. Αν δεν την ήθελα ή δεν την πίστευα την εκπομπή, δεν θα την αναλάμβανα. Δεν είμαι ο άνθρωπος που τον νοιάζει να είναι ντε και καλά στην τηλεόραση. Μου είχαν γίνει και άλλες προτάσεις που αισθάνθηκα ότι δεν μπορούσα να τις υποστηρίξω. Αν το γεγονός ότι ανέλαβα μια εκπομπή που δεν πάει καλά στα νούμερα ή θεωρείται παλιακή από κάποιους μου κοστίσει την παραμονή μου στην τηλεόραση.
Άρα δεν σε στεναχωρούν οι κριτικές;
Έχω τρία παιδιά, εργάζομαι από 18 χρονών ασταμάτητα, δεν έχουν έρθει όλα έτοιμα στη ζωή μου. Έχω δουλέψει σκληρά, μπορεί όχι στο αντικείμενο που είμαι τώρα, αλλά το έχω κάνει. Υπάρχουν δυσκολίες στον κόσμο, θεωρώ λάθος να στεναχωρηθώ για την κριτική που ασκείται σε μια εκπομπή που παρουσιάζω αυτή τη στιγμή. Όλη η ομάδα παλεύει και προσπαθεί να πάει όσο το δυνατόν καλύτερα, αλλά έχω την αίσθηση ότι πρέπει να κρατήσω τις στεναχώριες μου για κάτι πολύ πιο σημαντικό.