Με αφορμή την επιτυχημένη σειρά «Μαύρο Ρόδο» του MEGA, η Ελένη Καρακάση παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης. συνέντευξη στο περιοδικό Down Town και τον δημοσιογράφο τον δημοσιογράφο Πάνο Ζόγκα. Μέσα σε όλα, μάλιστα, η δημοφιλής ηθοποιός αναφέρθηκε στα ζητήματα τις ηλικίας και των κιλών που απασχολούν έως και σήμερα τους περισσότερους.
Τον Φλεβάρη κλείνεις τα 50. Άλλο καμπανάκι;
Κανένα καμπανάκι. Όχι ότι είμαι ζεν, αλλά πια εστιάζω στο σήμερα μου. Κρίση μπορεί να έπαθα στα 30 και στα 40, τώρα καθόλου. Γιατί στα 30 έχεις να διαχειριστείς και το θέμα της καριέρας. Είναι η ηλικία που κάνεις τον πρώτο απολογισμό. Στα 40 με πέτυχε η οικονομική κρίση και δεν ήταν εύκολα τα πράγματα για μένα. Με γονάτισε η κρίση το 2011. Ήμουν σε μια παράσταση που είχα υπογράψει συμβόλαιο για δυο χρόνια και περιοδείες. Δεν πήγε καλά και στις 17 Ιανουαρίου 2011, στις 8.30 το βράδυ, μας ανακοινώνουν ότι η παράσταση θα κατέβει. Και στις 9.00 έπρεπε να παίξουμε. Και το έργο ήταν κωμωδία! Έχω ζήσει πολλά. Ξέρω πως είναι να ζεις και να χρωστάς σε κάρτες και δάνεια. Να μην έχεις μία. Το να μη βλέπεις φως, να μη χτυπάνε τα τηλέφωνα. Ζορίστηκα. Και μετά είπα ότι είναι να γίνει ας γίνει. Τι θα μου πάρουν; Το αυτοκίνητο, το οποίο είναι αυτό που έχω και σήμερα; Εμένα μη χάσω. Και είμαι εδώ, στο σήμερα, πολύ καλά. Οι δυσκολίες είναι πίσω μου οπότε τώρα που μιλάμε καλύτερα να εστιάσουμε στο πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε φτάσει σ’ αυτή την ηλικία. Μόλις έβαλα στο κεφάλι μου τη λογική «Ελένη, φρόντισε τον εαυτό σου», όλα πήγαν καλύτερα.
Τα κιλά;
Άλλο θέμα. Αλλά το έχω ξαναπεί. Ήμουν ένα παχύσαρκο παιδί. Σκέψου, ύψος 1.60 και να δείχνει η ζυγαριά 100 κιλά. Δεν έχω φάει μπούλινγκ όπως τρώνε τα παιδιά με τα παραπάνω κιλά σήμερα που υπάρχουν τα social media και αυτό παίρνει άλλες διαστάσεις, αλλά έχω ακούσει και το «χοντρή» και το «βαρέλα» και το «ντουλάπα». Ο κόσμος είναι σκληρός και τα παιδιά πολύ σκληρότερα. Από την άλλη, είχα μια μαμά πολύ εξελιγμένη, πολύ μπροστά από την εποχή της, και με είχε μάθει να αγαπάω την Ελένη έτσι όπως είναι και να μην αγχώνομαι. Μου έλεγε: «Όταν εσύ το νιώσεις και αν το νιώσεις, θα χάσεις τα κιλά». Και έτσι έγινε. Εγώ που υπήρξα παχύσαρκη – και τώρα έχω παραπάνω κιλά – καταλαβαίνω την ψυχολογία αυτών των παιδιών. Δεν κάνουν αυτά κάτι λάθος. Και μιλάω για τα παχύσαρκα παιδιά, όχι για ανθρώπους που μπορεί να πήραν βάρος επειδή τους συνέβη κάτι ή λόγω μιας εγκυμοσύνης ή κατάθλιψης ή οτιδήποτε. Κι εγώ προχθές με τη διατροφολόγο μου είχα ραντεβού. Διάβαζα παλιά πως μια γυναίκα πρέπει να είναι 10 κιλά κάτω από τους πόντους του ύψους της. Αυτό είναι αρρωστημένο ως σκέψη και μιλώντας με ειδικούς έμαθα πως δεν ισχύει. Παίζουν πολλά πράγματα ρόλο. Μπορεί κάποιος να είναι βαρύς λόγω σκελετού, να είναι μερικά κιλά παραπάνω και να δείχνει αδύνατος. Όλα είναι κλισέ. Για αυτό το λέω και επιμένω, ρωτήστε τους ειδικούς. Εγώ όταν έφτασα σε έναν χρόνο από τα 100 κιλά στα 50 ήμουν σαν άρρωστη. Δεν μου πήγαιναν. Είναι εύκολο να στοχοποιείς τον άλλον για να μην κοιτάξεις τη δική σου καμπούρα.