Στο Λοιπόν και στην Ρενέ Σαραντινού έδωσε συνέντευξη η Ελένη Φιλίνη και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στο αν υπήρχαν παλιότερα περιστατικά κακοποίησης στον χώρο της τέχνης.
Πολλά από αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας, θεωρήθηκαν από πάρα πολλούς ανθρώπους από τον χώρο σας, ως κοινά μυστικά, καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που γνώριζαν.
Ναι, το ξέρω, αλλά εγώ ειλικρινά δεν τα είχα ακούσει αυτά τα πράγματα, μιλάω ντόμπρα. Γνωρίζω ότι παλιά, σε μια τεράστια δραματική σχολή, ενός πολύ μεγάλου θεατράνθρωπου, είχα ακούσει ότι γίνονταν κι εκβιασμοί κιόλας, για σεξουαλικά. Μιλάμε για τη δεκαετία του ’60 και του ’70, δε χρειάζεται να πούμε ποια σχολή… Οι οποίοι εκεί, ήταν κορυφαίοι και κανείς δεν τους “άγγιξε”. Όταν συμβαίνει κάτι, πρέπει να το λέμε την ίδια ώρα. Είχα μια κακή εμπειρία με κάποιον μεγάλο, θεατράνθρωπο, στα πρώτα μου βήματα, δεν έτυχε να ξαναδουλέψω μαζί του, να ξανασυνεργαστώ.
-Δεν σου άνοιξε ξανά την “πόρτα” για συνεργασία;
Μα δεν πήγα εγώ, όχι βέβαια. Θέλει μεγάλη προσοχή αυτή τη στιγμή, γιατί μπορεί να έχει κάποιος ένα απωθημένο και να πει ότι κάποιος του έκανε “αυτό”. Ακούγεται πολύ παραφιλολογία, δεν πιστεύω πολλά πράγματα.
-Γιατί πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρχει παραφιλολογία;
Δε μπορώ να ξέρω τα του καθενός. Σέβομαι κι εκτιμώ αυτές τις γυναίκες που βγήκαν επώνυμα και τα είπαν. Με λυπεί πολύ, δεν είχα συνεργαστεί με αυτούς τους ηθοποιούς, ενώ με τον έναν που συνεργάστηκα, δεν είχα πρόβλημα, στην πορεία όμως μπορεί να έχουν βγει χίλια προβλήματα στον κάθε άνθρωπο. Σε προσωπικό επίπεδο, από αυτά που μου έχουν συμβεί, έχασα δουλειές, ενώ θα μπορούσα να έχω άλλη πορεία, άλλη οικονομική κατάσταση, αλλά αυτά είναι επιλογές, τι θα κάνει και τι όχι κάποιος. Μην τα ρίξουμε όλα στο θέατρο, γιατί έξω η κοινωνία είναι σάπια και το θέατρο είναι μια μικρή της όψη.