Η Ελένη Φιλίνη έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα. Η γνωστή ηθοποιός μίλησε, μεταξύ άλλων, και για την εποχή της βιντεοκασέτας.
Συνήθως οι ηθοποιοί της δεκαετίας του ’80 και του ’90 αποδοκιμάζουν τις συμμετοχές τους στις βιντεοκασέτες…
Το βίντεο για μένα ήρθε μετά. Πρώτα ήρθαν το θέατρο και ο κινηματογράφος. Από εκεί με έμαθαν. Το βίντεο ήταν τότε ό,τι σήμερα η ιδιωτική τηλεόραση. Κράτησε μόλις πέντε χρόνια, μέχρι που ήρθαν τα ιδιωτικά κανάλια. Τότε ο κόσμος σε επέλεγε. Τώρα σε επιβάλλουν μέσω της τηλεόρασης. Από την άλλη, για μένα δεν ήταν φτηνό ως πρόγραμμα.
Αντιθέτως, υπήρχαν προσεγμένες δουλειές. Αλλωστε μην ξεχνάτε πως ακόμα και σήμερα τις ταινίες του ’80 τις βλέπεις ευχάριστα και γελάς. Τα υπόλοιπα τα έλεγαν και τα λένε οι δήθεν. Δεν θα ξεχάσω, ήμουν μαθήτρια στη δραματική σχολή και κάποιοι ψευτοκουλτουριάρηδες επέκριναν τους ηθοποιούς των ασπρόμαυρων ταινιών αλλά και τις ίδιες τις ταινίες της δεκαετίας του ’60. Ντροπή!
Κάνατε δουλειές για τις οποίες μετανιώσατε εκ των υστέρων;
Δεν μετάνιωσα για καμιά δουλειά που έκανα, γιατί όλες ήταν αξιοπρεπείς, με πολύ αξιόλογους συναδέλφους! Θα μπορούσα να είχα κάνει 70 ταινίες, αντί για 20 που έκανα. Ομως έκανα αυτές που θεωρούσα σωστές!
Από όλους του συνεργάτες με τους οποίους παίξατε και έχουν φύγει από τη ζωή ποιος σας λείπει περισσότερο;
Στο θέατρο έχω παίξει με όλα τα ιερά τέρατα. Από τον Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, ως τον Κώστα Βουτσά, τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τη Μάρω Κοντού και τον Βασίλη Τσιβιλίκα. Ημουν τυχερή που τους πρόλαβα στις δόξες τους, όταν το κοινό έκανε ουρές για να μας δει. Μου λείπουν όλοι και νομίζω λείπουν και από το κοινό. Δυστυχώς όλοι αυτοί είναι αναντικατάστατοι. Σήμερα λυπάμαι, όλα είναι ένα fast food!
Σας έβαλαν τρικλοποδιές;
Αλίμονο. Αν και το επάγγελμά μας είναι δουλειά συνόλου, αποδεικνύεται ότι δεν είναι για όλους έτσι. Δυστυχώς!