Ο Δημήτρης Ταταράκης παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Down Town Κύπρου και στον Γιώργο Πράσινο και μεταξύ άλλων μίλησε για το bullying που έχει δεχτεί.
Είσαι άνετος με το σώμα σου;
Τώρα πια, ναι. Όταν ήμουν μικρός, όμως, ήμουν χοντρούλης. Στην Α’ Λυκείου, είχα σπάσει το πόδι μου, και λόγω της ακινησίας όπου έπρεπε να παραμείνω για δύο μήνες στο κρεββάτι, πάχυνα. Είχα πάρει 15 κιλά τότε, τα οποία έχασα το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς. Με είχε επηρεάσει, θυμάμαι, ψυχολογικά – όχι για τα πειράγματα στο σχολείο που με φώναζαν «χοντρό», αλλά γιατί δεν ένιωσα εγώ καλά με το σώμα μου. Το καλοκαίρι, όμως, πλακώθηκα στη γυμναστική, και τα έχασα.
Ακόμη και ένα μοντέλο, δηλαδή, έχει περάσει τη δοκιμασία του bullying…
Κατ’ εξοχήν ένα μοντέλο μαθαίνει να ζει με την απόρριψη. Αλλά, προσωπικά, δεν με αφορά η γνώμη των άλλων. Δεν με ενδιέφερε που με φώναζαν «χοντρό». Δεν τους άκουγα. Νομίζω πως στη ζωή μας, η υπερβολική ευαισθησία δεν κάνει και πολύ καλό. Ακόμα και σε ένα casting, αν μου πουν ότι δεν είμαι καλός, δεν θα στεναχωρηθώ. Γιατί θα ξέρω πως δεν είμαι καλός για τη δουλειά που με θέλουν. Δεν θα κρίνουν αν είμαι «γενικά καλός»…
Αυτή την αυτοπεποίθηση την κέρδισες από τον αθλητισμό που κάνεις από μικρός;
Ακριβώς. Ήμουν πρωταθλητής Ελλάδας στην ξιφασκία για δύο συνεχείς χρονιές – στα 15 μου, και την επόμενη χρονιά. Από την Δ’ Δημοτικού ασχολούμουν με το ευγενές άθλημα της ξιφασκίας και, γενικά, πάντα ήμουν στον αθλητισμό. Με αφορμή το ατύχημα που είχα με το πόδι μου, άφησα την ξιφασκία -θεώρησα πως έκλεισε ο κύκλος- και άρχισα τον στίβο. Ο πατέρας μου είναι προπονητής φυσικής κατάστασης, και μου άνοιξε έναν άλλο ορίζοντα στον αθλητισμό.