Το ευρύ κοινό πρόκειται να γνωρίσει τον Δημήτρη Σκουλό από την καλή, ίσως και από την… ανάποδη – αν ένα επίδοξο μοντέλο τον φέρει εκτός εαυτού τους επόμενους μήνες. Ο κριτής του Next Top Model θα αφήσει για λίγο τη φυσική του θέση, πίσω από το φακό, για να κάνει την παρθενική του εμφάνιση στο γυαλί.
Κάνοντας ένα διάλειμμα από τις διακοπές του στο εξοχικό του, στο Βραχάτι Κορινθίας, ο μεγαλωμένος στη Νέα Σμύρνη και πολιτογραφημένος Πειραιώτης φωτογράφος μίλησε στο People και στον Γιώργο Πράτανο για τη νέα πρόκληση, που πάντως δεν απέχει και πολύ από την καθημερινότητά του: να κρίνει και να επιλέγει τα μοντέλα που θα αναδείξει μέσα από το φακό του.
Είναι ψύχραιμος, μοιάζει σίγουρος για όσα λέει και δεν χρησιμοποιεί υπερβολικές εκφράσεις για να πείσει. Ο ορισμός του coolness δηλαδή.
Ήταν έκπληξη για σένα; Είχες συζητήσει ξανά το ενδεχόμενο να βρεθείς μπροστά από τις κάμερες; Μου τηλεφώνησαν από την παραγωγή του σταθμού, μου εξήγησαν το κόνσεπτ της εκπομπής και μου ζήτησαν να κάνουμε ραντεβού. Συναντηθήκαμε, μιλήσαμε για το πρότζεκτ, μου είπαν ποιοι θα είναι συντελεστές και συνειδητοποίησα πως στήνεται ένα πολύ σοβαρό προϊόν.
Ένιωσες έκπληξη από το γεγονός πως σκέφτηκαν εσένα; Ναι, φυσικά, από την άποψη πως η δουλειά μου δεν είναι μπροστά από τις κάμερες αλλά πίσω.
Βέβαια, πρόκειται για ένα πρότζεκτ που σου ταιριάζει απόλυτα. Έχει σχέση με μοντέλα και μόδα, οπότε ναι, είναι στο στοιχείο μου.
Από τότε που σου έγινε η πρόταση, έχεις παρακολουθήσει ανάλογες εκπομπές για να δεις τον τρόπο με τον οποίο σχολιάζουν τα μέλη της κριτικής επιτροπής; Όχι. Δεν έχω παρακολουθήσει μετά την πρόταση αλλά ούτε και πριν. Γενικά δεν παρακολουθώ τηλεόραση.
Δεν έχεις παρακολουθήσει ούτε και μετά τη συμφωνία να συμμετάσχεις στο Next Top Model; Είχα δει ένα επεισόδιο παλιά. Δεν θέλω να επηρεαστώ, να σου πω την αλήθεια. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου. Αν κάνω ή μου κάνει η τηλεόραση, θα συμβεί γιατί είμαι ο εαυτός μου και όχι επειδή αντέγραψα τη συμπεριφορά ενός κριτή στην αμερικάνικη εκδοχή του σόου.
Ως κριτής πώς θα είσαι; Πώς θα σε δούμε; Με καυστικό λόγο ή πιο χαλαρό; Αυτό που θα κληθώ να κάνω δεν διαφέρει καθόλου από τη δουλειά μου, όπου κάνω συνεχώς κάστινγκ, επιλέγοντας ποιο μοντέλο είναι το κατάλληλο για το κόνσεπτ της φωτογράφισης που πρόκειται να πραγματοποιηθεί. Είναι η καθημερινότητά μου.
Πώς ξεκίνησες με τη φωτογραφία; Πώς σου μπήκε αυτό το μικρόβιο; Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο αυτό το περί μικροβίου, αλλά το περιγράφει επακριβώς. Ξεκίνησα από μικρό παιδί να αγοράζω φακούς, φωτογραφικές μηχανές, φιλμ. Το έκανα για χόμπι. Όταν ήμουν αρκετά πιο μεγάλος, κάποιες φωτογραφίες φίλων που είχα φωτογραφίσει –με τη δική μου ματιά και αισθητική– έπεσαν στα χέρια ενός γραφείου. Επικοινώνησαν μαζί μου και με ρώτησαν για τις φωτογραφίες και αν ενδιαφέρομαι να κάνω συνεργαστώ μαζί τους για μια δουλειά. Απάντησα θετικά, αν και τότε είχα δουλειά. Βέβαια, δεν είναι κακό να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα.
Μάλλον ευλογία θα έλεγα… Οπότε όλα έγιναν πολύ τυχαία, χωρίς να κυνηγήσω τίποτε.
Τι δουλειά έκανες εκείνο τον καιρό; Είχα πτυχίο στη Διοίκηση και Οικονομία και δούλευα σε μια εταιρεία.
Δεν φοβήθηκες, δεδομένου πως το επάγγελμα του φωτογράφου δεν σου εξασφαλίζει ένα σταθερό μισθό; Δεν υπάρχει εγγυημένος μισθός, εκτός και αν δουλεύεις εφ’ όρου ζωής στο Δημόσιο. Άρα είναι δεδομένο ένα αίσθημα ανασφάλειας.
Οπότε δεν το σκέφτηκες και πολύ να αφήσεις τη δουλειά στην εταιρεία. Δεν είδες κάποιο ρίσκο. Όλα είναι ρίσκο. Απλά ήταν ένα ρίσκο που άξιζε να πάρω, από τη στιγμή που αγαπούσα τη φωτογραφία.
Και η απόφαση αυτή σε δικαίωσε στην πορεία του χρόνου. Πανηγυρικά!
Έχεις κάνει μεγάλες, διεθνείς συνεργασίες. Θυμάσαι την πρώτη πρόταση συνεργασίας; Θυμάμαι πως μου τηλεφώνησαν από το πρακτορείο στο οποίο ανήκα και μου είπαν πως ένα μεγάλο ξένο περιοδικό έχει δει τη δουλειά μου και θα ήθελε να συνεργαστούμε. Έπρεπε να πάω στο Παρίσι και να φωτογραφίσω κάποιες μόδες για λογαριασμό τους. Έτσι κι έγινε.
Φαντάζομαι τον ενθουσιασμό σου… Ήταν πολύ μεγάλος, βέβαια!
Υπήρξε κάτι σαν σοκ με τις συνθήκες εργασίας σου εκεί, να υποθέσω. Τα επαγγελματικά δεδομένα του εξωτερικού έχουν μεγάλη διαφορά από τα αντίστοιχα ελληνικά. Βέβαια, η ελληνική πραγματικότητα μας έχει κάνει να δουλεύουμε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Αυτό βοηθάει –όχι μόνο το δικό μας κλάδο αλλά όλες τις δουλειές– να τα βγάζουμε πέρα με ό,τι δυσκολία κι αν συναντήσουμε. Οι ξένοι δουλεύουν πολύ μεθοδικά, αλλά δεν κάνουν ελιγμούς όπως εμείς, όταν συναντήσουν κάποιο πρόβλημα. Δηλαδή, φωτογραφίζεις καλοκαιρινά ρούχα ή μαγιό και ξαφνικά συννεφιάζει. Εδώ δεν σταματάμε, ακόμη κι αν βρέχει. Έξω σταματούν και ξεκινούν την επομένη.
Και έτσι ανταποκρίνεσαι και στα ασφυκτικά deadlines. Αυτά υπάρχουν εδώ, στο εξωτερικό δεν υπάρχουν ασφυκτικά deadlines. Σου δίνουν πολύ μεγάλο χρονικό περιθώριο να στείλεις τις επιλογές σου. Εδώ είναι κάποιες ημέρες, έξω είναι μήνας.
Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό η σκέψη να παραμείνεις στο εξωτερικό και να μην επιστρέψεις; Όχι. Η οικογένειά μου είναι εδώ, οπότε εννοείται πως θέλω να είμαι με τη σύζυγό μου και την κόρη μου, παρά κάπου στο εξωτερικό. Όταν είχε έρθει η στιγμή να αποφασίσω αν θέλω να παραμείνω στην Ελλάδα ή να πάω στο εξωτερικό, με σκέφτηκα στα 60 μου, με πέντε εξώφυλλα ξένων περιοδικών και πέντε γάτες. Μετά με σκέφτηκα να είμαι με την οικογένειά μου, τη σύζυγό μου και την κόρη μου. Εντέλει προτίμησα το δεύτερο.
Αν σου ζητούσα να μου διηγηθείς μια χαρακτηριστική ιστορία από αυτές που λες στις παρέες σου, ποια θα ήταν αυτή; Δεν θα ξεχάσω πως σε μια φωτογράφιση η παραγωγή του ξένου περιοδικού μου παρείχε δύο έξτρα βοηθούς, μήπως χρειαστώ καφέ, κρουασάν ή οτιδήποτε άλλο. Οι δύο κοπέλες στέκονταν όρθιες –δεν τους επιτρεπόταν να καθίσουν– πίσω μου. Κάποια στιγμή τούς είπα «σας παρακαλώ, καθίστε. Αν χρειαστώ κάτι, θα σας το πω». Είναι λίγο διαφορετικός ο τρόπος που δουλεύουν, καταλαβαίνεις.