Δημήτρης Χρυσοχοΐδης: «Ο Βασίλης Καρράς μου είπε ότι ξέφυγε το κακό και τον χτύπησε στα κόκαλα»

Ο Δημήτρης Χρυσοχοΐδης βρισκόταν μέχρι την τελευταία στιγμή στο πλευρό του αείμνηστου Βασίλη Καρρά. Ο Σαλονικιός τραγουδιστής μιλάει στην «ΟΝ time» και την Σάσα Σταμάτη και θυμάται τις τελευταίες συναντήσεις τους, τονίζοντας ότι ο Βασίλης Καρράς πίστευε, παρά τη μετάσταση που είχε γίνει στα κόκαλα, ότι θα ξεπεράσει το πρόβλημα με τον καρκίνο και θα επανέλθει πιο δυνατός. Παράλληλα, ο τραγουδιστής εξομολογείται τις δύσκολες στιγμές που πέρασε ο ίδιος με την υγεία του, αφού, λόγω των κρίσεων πανικών που πάθαινε, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη νυχτερινή Αθήνα.

Στην Αθήνα ήσουν ένας από τους πιο περιζήτητους τραγουδιστές. Πώς και δεν έμεινες;

Πέρασα ένα μεγάλο χρονικό διάστημα με κρίσεις πανικού, περίπου δέκα χρόνια. Από το 1993 μέχρι το 2003. Είχα κλειστοφοβία. Φαντάσου να είσαι τραγουδιστής και να πρέπει σε ένα μαγαζί κατάμεστο να τραγουδήσεις. Δεν μπορούσα να μπω σε αεροπλάνο. Είχα γενικά αγοραφοβίες. Έκανα επισκέψεις σε ψυχολόγους και το διαχειρίστηκα χωρίς χάπια. Με βοήθησε πολύ ότι είχα την οικονομική πολυτέλεια να μη δουλεύω τα καλοκαίρια κι έκανα τα χόμπι μου – ψάρεμα και ό,τι έχει σχέση με τη θάλασσα. Όταν έχεις ψυχολογικά θέματα, είναι καλό να είσαι σε οικείο περιβάλλον. Και για μένα οικείο περιβάλλον είναι η Θεσσαλονίκη. Εδώ γεννήθηκα κι εδώ μεγάλωσα…

Ήσουν ένας από τους επιστήθιους φίλους του Βασίλη Καρρά. Πρόλαβες να τον δεις προτού «φύγει»;

Τον είδαμε μαζί με τον Αντώνη Ρέμο δώδεκα μέρες πριν «φύγει». Πήγαμε στο σπίτι, ήπιαμε καφέ, του έκανα χαβαλέ… Του έλεγα: «Το καλοκαίρι σε περιμένω στην Ουρανούπολη για ψάρεμα και σου έχω μια ξαπλώστρα ειδικά για σένα». Μου είπε: «Εννοείται να έρθω, πρώτα ο Θεός να γίνω καλά».

Ήξερες για το θέμα με την υγεία του;

Τον πρώτο άνθρωπο που ενημέρωσε μετά την οικογένειά του και το στενό συνεργάτη του, τον Στράτο Κιάτα, ήμουν εγώ. Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: «Ό,τι δουλειά και να έχεις, παράτα τη, σε θέλω για δέκα λεπτά». Πήγαμε σε ένα ταβερνάκι, στο «Παραδοσιακό» στην Παπαναστασίου, στη Θεσσαλονίκη, και μου είπε ότι ξέφυγε το κακό και τον χτύπησε στα κόκαλα. Του είπα: «Αδελφέ, μη μασάς, έχει ο Θεός, θα το ξεπεράσεις». Εμένα μου έφυγε η γη κάτω από τα πόδια, αλλά προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Ήταν πάντως πολύ ψύχραιμος γι’ αυτό που του είχαν πει οι γιατροί. Μου είπε συγκεκριμένα: «Δοκιμασία περνάω, Μήτσο, τι να κάνω, θα το ξεπεράσω και αυτό».