Δήμητρα Ματσούκα: «Δεν ήταν κριτήριο μου ο μισθός, πάντα ήμουν και είμαι υπεράνω χρημάτων»
"Έχοντας περάσει οικονομικές περιπέτειες στην οικογένεια μου, μάλλον αποδείχτηκα πιο συνετή από τους δικούς μου" ομολογεί η Δήμητρα Ματσούκα.
Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη έδωσε η Δήμητρα Ματσούκα, αυτή την εβδομάδα, στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Μιχάλη Ροδόπουλο. Μεταξύ άλλων, δε, η καλλονή πρωταγωνίστρια μίλησε για την πολύ προσεγμένη θεατρική της διαδρομή καθώς και την επένδυση που έκανε στην οικία της παρά τις οικονομικές περιπέτειες της οικογένειας της.
Οι θεατρικές σου εμφανίσεις ήταν πάντα στοχευμένες. Έπαιξες την Έντα Γκάμπλερ, του αγαπημένου σου Ίψεν, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, τη σαιξπηρική Στρίγγλα που έγινε αρνάκι στο ΚΘΒΕ, με σκηνοθέτη τον Ρόμπετ Στούρουα, συμμετείχες στη διασκευή των αριστοφανικών Βατράχων στην Επίδαυρο με το Εθνικό θέατρο, χωρίς να υποκύπτεις σε εύκολες επιλογές με κριτήριο το χρήμα.
Η όποια θεατρική μου πορεία ήταν πάντα συγκεκριμένη. Δεν ήταν κριτήριο μου ο μισθός. Το 2002 πήγα στο ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου ενώ μου έδιναν τη μεγαλύτερη θεατρική παραγωγή της Αθήνας. Ήθελα να κάνω έργα που μου αρέσουν πολύ. Πάντα ήμουν και είμαι υπεράνω χρημάτων. Έχω μια περίεργη σχέση με το χρήμα. Ψυχαναλυτικά, λένε, κάτι σημαίνει αυτό. Και οι γονείς μου έτσι έκαναν, δεν είχαν πρόγραμμα, ζούσαν πολύ ωραία τη ζωή τους όταν υπήρχαν τα χρήματα, χωρίς να σκεφτούν ιδιαίτερα το μετά. Μεγάλωσα με αυτή την ελευθερία, την αισιοδοξία ότι τα χρήματα πάντα θα έρχονται. Στην εφηβεία μου είχα διαβάσει το «Εκατό χρόνια μοναξιά» του Μάρκες και όλα τα έπαιρνα τότε λίγο σαν σημάδια. Ο ήρωας ήταν μεγαλειώδης στον τρόπο που σπαταλούσε για τον ίδιο αλλά και τους άλλους τα χρήματα που είχε και, νομοτελειακά σχεδόν, του επιστρέφονταν πάντα. Στην περίπτωση του πατέρα μου, δεν έγινε ακριβώς έτσι, αλλά μου αρέσει να το πιστεύω ακόμα. Τελικά για όλα φταίει ο Μάρκες.
Γιατί φταίει; Δεν σου βγήκε σε καλό;
Θα μπορούσα να είμαι καλύτερα από ό,τι είμαι. Έχοντας όμως περάσει αρκετές οικονομικές περιπέτειες στην οικογένεια μου, μάλλον αποδείχτηκα πιο συνετή από τους δικούς μου. Αγόρασα ένα σπίτι όπου τότε μείναμε οι γυναίκες της οικογένειας, η μαμά μου, η αδελφή μου και η γιαγιά μου – είχαν χωρίσει οι γονείς μου -, ενώ αργότερα, όταν αποφάσισα να ζήσω μόνη μου, πήρα ένα στεγαστικό δάνειο και ανακαίνισα ένα διαμέρισμα του ’65, κάνοντας το όπως ακριβώς ονειρευόμουν, που το χαίρομαι μέχρι τώρα.
Πηγή εικόνας: NDP Photo