Η ηθοποιός Έυη Καραγιάννη μίλησε στην Ρενέ Σαραντινού και στο περιοδικό Λοιπόν για τη δυσκολία με την οποία έφερε στον κόσμο το γιο της Άνθιμο Ανανιάδη.
Με τον Άνθιμο είχα μια πολύ περίεργη εγκυμοσύνη. Ήμουν μέχρι τον 6ο μήνα στην πασαρέλα και δεν φαινόταν καθόλου. Κουραζόμουν και ξαφνικά είχα πολύ δυνατούς πόνους στην κοιλιά μου. Πήγαμε στην κλινική που με παρακολουθούσε ο γιατρός μου, με έβαλαν μέσα και με είχαν 2 μήνες με ορούς και πεθιδίνες, που είναι το υποκατάστατο της μορφίνης, για να γίνω θερμοκοιτίδα, ώστε το παιδί να κλείσει και τον 7ο μήνα. Ούρλιαζα, πονούσα, δεν καταλάβαινα τίποτα. Είχε περιπλεχτεί και ο λώρος… Δύο μήνες βλέπαμε με την μητέρα μου τις γυναίκες που γεννούσαν κι έπαιρναν τα μωρά τους κι εγώ εκεί. Δεν αναγνώριζα κανέναν. Μου είχαν κόψει όλα τα μαλλιά μου και μου είχαν βάλει ορούς στο κεφάλι μου!
Βρισκόσουν 2 μήνες σε κλινική για να γεννήσεις;
Με παρακολουθούσαν πρωί – μεσημέρι – βράδυ με ορούς και καθετήρες. Το τελευταία βράδυ , γύρω στις 11.00 που γεννήθηκε ο Άνθιμος, μπήκα στο χειρουργείο με 22,5 πίεση και 17,5 της καρδιάς. Αν δεν ήμουν τόσο μικρή σε ηλικία, δεν υπήρχε περίπτωση να σωθώ, γιατί είχα κάνει προεκλαμψία. Ο γιατρός μου είπε στους γονείς μου: «Παιδί θα ξανακάνουμε. Τα πράγματα είναι πολύ άσχημα, εμείς θέλουμε να σώσουμε την κοπέλα». Έτσι ενημέρωσαν τους δικούς μου.
Ήταν τετελεσμένο ότι δεν θα ζούσε το παιδί;
Δεν υπήρχε περίπτωση να ζήσει το παιδί. Η Παναγία μου είχε κάνει πάρα πολλά θαύματα.Τελικά, γεννήθηκε ο Άνθιμος με καισαρική, ένα ολοζώντανο παιδάκι, που φυσικά μπήκε στη θερμοκοιτίδα για πολύ καιρό. Οι γιατροί είχαν τρελαθεί. Η ωραιότερη μέρα της ζωής μου δεν ήταν η μέρα που γεννήθηκε ο Άνθιμος, γιατί δεν καταλάβαινα τίποτα από τις ναρκώσεις, αλλά όταν τον πήρα από την κλινική και φύγαμε, μετά από περίπου δύο μήνες. Αυτή ήταν η γέννηση του για μένα. Ήταν πολύ δύσκολη η γέννηση του γιου μου.
